สายตาเศร้าเฝ้าเตือนรักเลือนร้าง
แต่หนทางห่างเหินจนเกินหา
อนาถใจไร้ขวัญมั่นวิญญาณ์
ยากจะคว้ามาแอบไว้แนบทรวง
โอ้ว่าขวัญนั้นเล่าเจ้าอยู่ไหน
หรือชื่นใจในวิมานสำราญสรวง
มากเกลื่อนล้อมพร้อมหน้าสุดาดวง
ลืมทั้งปวงห่วงหาสิ้นอาวรณ์
อย่าไคลคลาลาลับจงกลับหลัง
มาร่วมรั้งหวังรับกลับบรรจถรณ์
เรียกฝันชื่นคืนถิ่นอย่าบินจร
โปรดอย่างอนอ้อนง้อจนท้อใจ
เมื่อไร้ขวัญหวั่นจิตสิ้นสิทธิฝัน
ทุกคืนวันพลันสลดสิ้นสดใส
ที่มองเห็นเป็นเพียงร่างเปล่าว่างใน
เหมือนตุ๊กตาบ้าใบ้คอยไขลาน...
-บูรพาฯ-
แต่หนทางห่างเหินจนเกินหา
อนาถใจไร้ขวัญมั่นวิญญาณ์
ยากจะคว้ามาแอบไว้แนบทรวง
โอ้ว่าขวัญนั้นเล่าเจ้าอยู่ไหน
หรือชื่นใจในวิมานสำราญสรวง
มากเกลื่อนล้อมพร้อมหน้าสุดาดวง
ลืมทั้งปวงห่วงหาสิ้นอาวรณ์
อย่าไคลคลาลาลับจงกลับหลัง
มาร่วมรั้งหวังรับกลับบรรจถรณ์
เรียกฝันชื่นคืนถิ่นอย่าบินจร
โปรดอย่างอนอ้อนง้อจนท้อใจ
เมื่อไร้ขวัญหวั่นจิตสิ้นสิทธิฝัน
ทุกคืนวันพลันสลดสิ้นสดใส
ที่มองเห็นเป็นเพียงร่างเปล่าว่างใน
เหมือนตุ๊กตาบ้าใบ้คอยไขลาน...
-บูรพาฯ-
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
