หยิบความฝันวันเก่าแม้เลือนลับ
กระซิบกับคืนวันอันเปล่าเปลี่ยว
ในความคิดคำนึงเพียงหนึ่งเดียว
ของเศษเสี้ยวทรงจำที่นำพา
จุดประกายไฟฝันในวันล่วง
เพื่อถามทวงแรงใจในวันล้า
จะติดตามความหวังอีกครั้งครา
ถึงคุ้งฟ้าขาดดวงห้วงธารดาว
ใต้คืนฟ้ามืดดับกับเมฆฝน
ลำพังก้าวเหนือถนนระคนหนาว
สิ้นแสงสาดบาทวิถีที่ทอดยาว
ฝ่าเม็ดฝนหล่นพราวราวฟ้าครวญ
กี่ถนนหนทางระหว่างก้าว
กี่หนหาวแห่งใจที่ไห้หวน
กี่ทุกข์ยากตรากตรำซ้ำแปรปรวน
ก็จะทวนวิถีโดยทะนง
ไม่สำคัญคว้าฝันนั้นได้ไหม
ขอเดินไปในนามความประสงค์
ถึงผืนดินกลบหน้าคราดับลง
จะยังคงหฤหรรษ์ในวันลา
กระซิบกับคืนวันอันเปล่าเปลี่ยว
ในความคิดคำนึงเพียงหนึ่งเดียว
ของเศษเสี้ยวทรงจำที่นำพา
จุดประกายไฟฝันในวันล่วง
เพื่อถามทวงแรงใจในวันล้า
จะติดตามความหวังอีกครั้งครา
ถึงคุ้งฟ้าขาดดวงห้วงธารดาว
ใต้คืนฟ้ามืดดับกับเมฆฝน
ลำพังก้าวเหนือถนนระคนหนาว
สิ้นแสงสาดบาทวิถีที่ทอดยาว
ฝ่าเม็ดฝนหล่นพราวราวฟ้าครวญ
กี่ถนนหนทางระหว่างก้าว
กี่หนหาวแห่งใจที่ไห้หวน
กี่ทุกข์ยากตรากตรำซ้ำแปรปรวน
ก็จะทวนวิถีโดยทะนง
ไม่สำคัญคว้าฝันนั้นได้ไหม
ขอเดินไปในนามความประสงค์
ถึงผืนดินกลบหน้าคราดับลง
จะยังคงหฤหรรษ์ในวันลา