เธอใจดำพี่ใจแดงแล้งดวงจิต
วิปริตหมองไหม้ไม่แยแส
เธอทอดทิ้งพี่ไกลไม่เหลียวแล
ปล่อยให้พี่ช้ำย่ำแยต้องตรมตรอม
ทุกระทมขมขื่นสุดกลืนกล้ำ
แม้ข้าวน้ำกินไม่ได้ต้องผ่ายผอม
จนหักหงอกฟันหักชักแก่งอม
เจ้าไม่ยอมมาดูแลแม้นิดเดียว
สิบกว่าปีเปรียบประดุจ...คนใจร้าย
ดั่งดวงใจ...แห่งทะเลทรายขุนเขาเขียว
ของอัฟริกาแดนไกลสุดเลยเชียว
ช่างโดดเดี่ยวเดียวดายใดเปรียบปาน
ขอร้างไกลในชาตินี้มิเกี่ยวข้อง
ขอให้น้องสุขใจแท้แม่ตาหวาน
ขอตัดรักหักอาลัยไม่แผ่วพาน
ขอนงคราญ..จงสุขสันต์..นิรันดร.
ริน ดอนบูรพา
๒๙ มิ.ย.๕๖
วิปริตหมองไหม้ไม่แยแส
เธอทอดทิ้งพี่ไกลไม่เหลียวแล
ปล่อยให้พี่ช้ำย่ำแยต้องตรมตรอม
ทุกระทมขมขื่นสุดกลืนกล้ำ
แม้ข้าวน้ำกินไม่ได้ต้องผ่ายผอม
จนหักหงอกฟันหักชักแก่งอม
เจ้าไม่ยอมมาดูแลแม้นิดเดียว
สิบกว่าปีเปรียบประดุจ...คนใจร้าย
ดั่งดวงใจ...แห่งทะเลทรายขุนเขาเขียว
ของอัฟริกาแดนไกลสุดเลยเชียว
ช่างโดดเดี่ยวเดียวดายใดเปรียบปาน
ขอร้างไกลในชาตินี้มิเกี่ยวข้อง
ขอให้น้องสุขใจแท้แม่ตาหวาน
ขอตัดรักหักอาลัยไม่แผ่วพาน
ขอนงคราญ..จงสุขสันต์..นิรันดร.
ริน ดอนบูรพา
๒๙ มิ.ย.๕๖