ดอกฟ้าทั่วหล้าเปรียบ ฤา จะเทียบโฉมทรามเชย
งันงกในอกเอ๋ย งามโฉมเจ้าหลงเฝ้าฝัน
จันทรานภาผ่อง ราตรีส่องด้วยแสงจันทร์
แต่ไฟในใจฉัน ส่องสว่างด้วยนางเคียง
ตาลล้ำหวานน้ำผึ้ง หมดหวานซึ้งเพียงซากเรียง
หวานพจน์ในรสเสียง คำเจ้าหวานสะท้านทรวง
สถานพิมานมาศ เวียงเคหาสน์งามทั้งปวง
สุดสวรรค์ในชั้นสรวง ฤา จะเหมือนเปรียบเรือนรัก
มิใฝ่สิ่งใดแล้ว เพียงนวลแก้วให้หนุนตัก
สุขสมภิรมย์นัก แม้นจักตายอย่าหมายกลัว (๖๑๖)
งันงกในอกเอ๋ย งามโฉมเจ้าหลงเฝ้าฝัน
จันทรานภาผ่อง ราตรีส่องด้วยแสงจันทร์
แต่ไฟในใจฉัน ส่องสว่างด้วยนางเคียง
ตาลล้ำหวานน้ำผึ้ง หมดหวานซึ้งเพียงซากเรียง
หวานพจน์ในรสเสียง คำเจ้าหวานสะท้านทรวง
สถานพิมานมาศ เวียงเคหาสน์งามทั้งปวง
สุดสวรรค์ในชั้นสรวง ฤา จะเหมือนเปรียบเรือนรัก
มิใฝ่สิ่งใดแล้ว เพียงนวลแก้วให้หนุนตัก
สุขสมภิรมย์นัก แม้นจักตายอย่าหมายกลัว (๖๑๖)