สิบนิ้วก้ม...กราบกราน...ขนานพื้น
แล้วค่อยคืน...เทพบุตร...ท่าสุดเท่ห์
นั่งสำรวม...กมลา...ไม่ฮาเฮ
ก่อนจะเห่...กลอนระลึก...นึกถึงครู
ล้นภาษา...ลาวัณย์...ประพันธ์เพริศ
จินตเลิศ...ล้ำอมร..."สุนทรภู่"
ทั้ง ม้านิล เงือกน้อย กลอยพธู
ประทับอยู่...ตรงกลาง...หว่างหทัย
เป็น Idol แต่เยาว์...เอาเป็นแบบ
บ้างก็แอบ...มะเมอ...เผลอจิตไผล
ว่านั่งเรือ...ลำน้อย...ลอยล่องไป
ค่ำที่ไหน...นอนนั่น...ประพันธ์กลอน
เห็นอะไร...ก็สฤษดิ์...ลิขิตถ้อย
จับมาร้อย...ทอสลัก...เรียงอักษร
ทำตัวเหมือน...ท่านภู่...ครูสุนทร
มิอาวรณ์...ต่อโลก...ให้โศกตรม
ปรารถนา...เสกสรรค์...ประพันธ์แปลก
เอาให้แหวก...เฉกครู...ภู่ของผม
จนบัดนี้...ก็แค่ได้...ไล่จับลม
ยังติดตม...ใต้บึง...เต่าทึ้งกิน
ศรีเปรื่อง
๒๖ มิ.ย. ๒๕๕๖
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
21 พฤศจิกายน 2024, 10:42:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: น้อมรำลึก ๒๒๗ ปี มหากวี สุนทรภู๋ (อ่าน 30894 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
