สายฝนพรม พร่างพรู มิรู้สิ้น
สุดถวิล หวั่นไหว อยู่ไม่หาย
เคยร่วมเรียง เคียงหมอน มาคลอนคลาย
รักมลาย ย้ายย่าง ร้างอุรา
กลิ่นแห่งรัก เคยหอม มิยอมจาก
มาด่วนพราก ให้เศร้า เหงานาสา
เหลือเพียงกลิ่น จินต์ไหม้ ไร้ราคา
กับน้ำตา ตอกย้ำ ให้ช้ำใจ
เจ็บเหลือทน ฝนจ๋า อุราร้าว
แสนเหน็บหนาว นานเนิ่น เกินทนได้
ดั่งฟ้าแสร้ง แกล้งเรา ให้เศร้าใจ
น้ำตาไหล ไหวหวั่น มิบรรเทา
ฝน..จ๋า..ฝน ยินไหม เสียง..ใจร้อง
ทั่วทุกห้อง ห้วงแด มีแต่เหงา
แสนเปล่าเปลี่ยว เดียวดาย หน่ายอกเรา
สุดแสนเศร้า ร้าวจินต์..จวนสิ้นลม
สุดถวิล หวั่นไหว อยู่ไม่หาย
เคยร่วมเรียง เคียงหมอน มาคลอนคลาย
รักมลาย ย้ายย่าง ร้างอุรา
กลิ่นแห่งรัก เคยหอม มิยอมจาก
มาด่วนพราก ให้เศร้า เหงานาสา
เหลือเพียงกลิ่น จินต์ไหม้ ไร้ราคา
กับน้ำตา ตอกย้ำ ให้ช้ำใจ
เจ็บเหลือทน ฝนจ๋า อุราร้าว
แสนเหน็บหนาว นานเนิ่น เกินทนได้
ดั่งฟ้าแสร้ง แกล้งเรา ให้เศร้าใจ
น้ำตาไหล ไหวหวั่น มิบรรเทา
ฝน..จ๋า..ฝน ยินไหม เสียง..ใจร้อง
ทั่วทุกห้อง ห้วงแด มีแต่เหงา
แสนเปล่าเปลี่ยว เดียวดาย หน่ายอกเรา
สุดแสนเศร้า ร้าวจินต์..จวนสิ้นลม