นิ้วมือยังคงวางค้างอยู่บนปุ่มคีย์บอร์ด แต่
สายตากลับมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างอย่าง
ไร้จุดหมาย ตั้งใจจะเขียนกลอนสัก 2 - 3 บท
แต่สมองมันไม่เป็นใจเอาเสียเลย
มันกลวงโบ๋..ว่างเปล่า คิดอะไรไม่ออก
ความคิดคำนึงล่องลอยไป หวนกลับไปหา
ความรู้สึกที่ยังฝังอยู่ในความทรงจำ
" รักครั้งแรก "
๐ แอบหมายปองมองเธอแอบเพ้อพร่ำ
แอบจดจำย้ำฝันรำพันหา
ซ่อนรู้สึกลึกลับกับวิญญา
รักแทบบ้าไม่กล้าเอ่ยเผยความนัย
๐ แต่พิรุธสุดปกปิดให้มิดเม้น
เธอคงเห็นและรู้อยู่ใช่ไหม
สะพานรักจึงทอดวางลงกลางใจ
พร้อมชื่อใหม่ " นายบื่อ " ฮือ..อ...สุดอาย
กาแฟดำ
ปอลู. ขอบคุณบูรพาท่าพระจันทร์ที่แวะร้านกาแฟครับ
อารมณ์วันนี้ไม่รู้จะคิดถึง เศร้า เหงา รึว่าขำดี 555+
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
