ยืนตาลอย คอยแฟน แสนคิดถึง
กาลครั้งหนึ่ง ไม่นาน ทั้งหวานขม
หนุ่มชาวเหนือ เถือใจ ไปตามลม
ปล่อยให้ซม ซานรอ จนท้อใจ
พี่คอยเมฆ น้องพัน นั้นคอยรัก
สุดจะหัก ห้ามลง หลงหวั่นไหว
หลายปีผ่าน กาลเลือน เดือนคล้อยไป
จากปีเก่า เข้าปีใหม่ ใจหวังปอง
เมฆรวมก้อน ย้อนดู อดสูนัก
คล้ายคนรัก มาเย้ย เคยสมสอง
แกล้งมาเย้า หยิกหยอก หลอกให้มอง
น้ำตานอง ท้องฟ้ามัว กลัวเหลือทน
ข้าวรอฝน คนรอรัก แสนหนักอก
ฝนไม่ตก รดราด อาจสับสน
เปรียบรักฉัน วันนี้ ที่ลอยวน
หากฝนหล่น รักโรย คงโปรยคืน
พันทอง
๒๕/๐๖/๕๖