สายฝนหล่น รินหลั่ง หลังคาไหว
สายลมไกว แกว่งกวัด พัดเข้าหา
เสาเรือนโยก สั่นคลอน ถอนตามมา
เกินเยียวยา แก้ไข ได้ทันการ
พายุหมุน ฝุ่นฟุ้ง ทั่วคุ้งแคว้น
ช้ำเหลือแสน แดนไกล ใครประสาน
ไฟฟ้าดับ มืดมิด รัตติกาล
นับยาวนาน ผ่านพ้น ทนทำใจ
ต้นไม้ใหญ่ โค่นล้ม มากถมทับ
ท้องฟ้ากลับ อึงอล ระคนไหว
กัมปนาท กึกก้อง ท้องถิ่นไพร
เมฆเลื่อนไหล ใจสั่น บั่นอารมณ์
สายฝนหยุด สุดเศร้า เราสูญสิ้น
บ้านเคยกิน ถิ่นที่อยู่ ปู่สร้างสม
ไม่เหลือแล้ว แก้วเอ๋ย เลยตามลม
สุดตรอมตรม ขมขื่น ฝืนใจกาย
ไร้ที่พึ่ง พิงพัก ความรักล่ม
ดั่งคลื่นลม ลับแล้ว แววจางหาย
ดั่งผีซ้ำ กรรมซัด วิบัติกลาย
ดั่งรักพ่าย กลางสายฝน ทนกล้ำกลืน
๒๓/๐๖/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
