จำเนียรกาลผ่านมาคณนานับ
ชีพแตกดับจับไข้ไปเมืองผี
หรือตายโหงตายห่าตายไม่ดี
ตายเดี๋ยวนี้หามเอาเผาฝังดิน
ตายสงครามตามดอยปล่อยเรี่ยราด
นอนอุจาดทั่วไปใครหน้าผิน
เป็นอาหารสัตว์ป่าแร้งกากิน
เมื่อลมสิ้นรันทดหมดราคา
ไร้พิธีดีงามทั้งพราหมณ์พุทธ
วิญญาณรุดจุดจบสู่ภพหน้า
หรือเป็นสัมภเวสีรี่ไปมา
เป็นผีป่าเขาโขดโขมดดง
บ้างโชคดีมีญาติประกาศยก
เป็นชีวกปู่ย่าว่าประสงค์
ปลูกห้องหอยอเยินเชิญรูปองค์
เป็นเจ้าทรงประทับนานกัปกัลป์
เช้าถวายข้าวปลาธัญญาหาร
มีลูกหลานกรานกราบตราบอาสัญ
มีรดน้ำดำหัวทั่วเคียมคัล
พญาวันสิบห้าเมษายน
ประเพณีเลี้ยงเจ้าเดือนเก้าเหนือ
รวมว่านเครือจัดแจงทุกแห่งหน
นำเหล้าไหไก่หมูสู่บานบน
บรรพชนดื่มกินด้วยยินดี
ตลอดเช้าถึงบ่าย เลี้ยงผีปู่ย่าและฟ้อนรำถวาย
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
