ถึงอยู่ห่างต่างถิ่นแผ่นดินไหน
ไกลสุดไกลแผ่นดินหากยินเสียง
ใจสองใจหลอมรวมมาร่วมเรียง
ขอแค่เพียงยึดมั่นในสัญญา
มองน้ำโขงรินไหลให้คิดถึง
ใครคนหนึ่งที่ฉันเฝ้าฝันหา
ย้ำคำรักพร่ำพลอดตลอดมา
ฝากบอกว่ารักเสมอเธอผู้เดียว
--ณัชชา--
ไกลสุดไกลแผ่นดินหากยินเสียง
ใจสองใจหลอมรวมมาร่วมเรียง
ขอแค่เพียงยึดมั่นในสัญญา
มองน้ำโขงรินไหลให้คิดถึง
ใครคนหนึ่งที่ฉันเฝ้าฝันหา
ย้ำคำรักพร่ำพลอดตลอดมา
ฝากบอกว่ารักเสมอเธอผู้เดียว
--ณัชชา--
เสียงนทีกระซิบสาดวาดหวังแว่ว
สายน้ำใสไหลลอดตลอดแนว
ระยับแพรวแวววามงามลำน้ำ
คิดถึงเขาใจเราลอยค่อยค่อยเหงา
ช่างว่างเปล่าทุกอย่างกลางคืนค่ำ
แสงดาราพร่าเลือนเตือนใจจำ
สายฝนพรำอีกฝั่งเรายังรอ
สองฝั่งโขงโค้งครอบมอบความรัก
สายสมัครสัมพันธ์อีกวันหนอ
เพราะคิดถึงซึ้งทรวงห่วงไม่พอ
ไม่เคยท้อที่จะรอขออดทน
ประเพณีใช่ทางมากางกั้น
ขอสร้างฝันวันนี้ขึ้นอีกหน
สิ่งศักดิ์สิทธิ์สองฝั่งดั่งมาดล
เชื่อมกมลไทยลาวให้ยาวนาน
จงรอพี่ที่นั่นมั่นเถิดสาว
จะเก็บดาวฝั่งไทยไปเยี่ยมบ้าน
ดวงจันทร์ลอยคอยหาธาราธาร
ดลบันดาลบุญแย้มพบแก้มนวล
โอ้นทีรี่เรื่อยเอื่อยเอื่อยไหล
ฝากรักลอยไปไกลใจปั่นป่วน
ซึ้งน้ำคำกล่อมเห่ไม่เรรวน
ร่ำเพลงครวญฝากลมพรมลำนำ
แอบคิดถึงวงพักตร์มีลักยิ้ม
ปรางเอิบอิ่มเอมอรใจร้อนร่ำ
ดวงตากลมคมเนตรเฉกเฉดย้ำ
ดั่งนิลดำเกศาสวยใจรวยริน
พิศโอษฐ์น้อยเจรจาอ่าอับสร
อ้อนฉะอ้อนลักขณาพาถวิล
เพียงแย้มเยื้อนเอื้อนทักรักโบยบิน
อบอวลกลิ่นความรักซบตักนาง
ยามย่างเยื้องยุรยาตรกระวาดไหว
เจ้ารู้ไหมใจพี่นี้สุดห้าม
ใจตะลึงพึงพะวงหลงทุกยาม
ศรัทธาความรักนั้นดั้นด้นฟ้า
ขอสายน้ำกั้นกลางอย่าขวางรัก
เป็นสายหลักเชื่อมร้อยคอยห่วงหา
นาวารักแล่นล่องท่องธารา
เหมือนสัญญารักเสมอเธอผู้เดียว
---**---
พงศ์ภัณฑ์
๒๑/๖/๕๖