สายฝนหลั่ง พรั่งพรู ฤดูหนาว
ใจปวดร้าว เศร้าโศก วิโยคหาย
สายลมซัด พัดกระหน่ำ ระส่ำกาย
ฤๅจะตาย เพราะไร้รัก กระอักทรวง
ดวงเดือนดับ ลับแสง แห่งห้วงหน
ขอบฟ้าปน หม่นสีเศร้า ราวสิ้นสรวง
จักจั่น สนั่นไพร ให้โรยรวง
พะยอมพวง ร่วงโรยเฉา ราวสิ้นใจ
ชีพใกล้สิ้น ระรินรวย ม้วนมรณ์มาตร
สิ้นสวาท พลาดหวัง พังสลาย
ต้องแดดิ้น สิ้นชีวา ให้อาลัย
แทบสิ้นใจ เมื่อไร้รัก ที่จากจร
-------------------------------
ใจปวดร้าว เศร้าโศก วิโยคหาย
สายลมซัด พัดกระหน่ำ ระส่ำกาย
ฤๅจะตาย เพราะไร้รัก กระอักทรวง
ดวงเดือนดับ ลับแสง แห่งห้วงหน
ขอบฟ้าปน หม่นสีเศร้า ราวสิ้นสรวง
จักจั่น สนั่นไพร ให้โรยรวง
พะยอมพวง ร่วงโรยเฉา ราวสิ้นใจ
ชีพใกล้สิ้น ระรินรวย ม้วนมรณ์มาตร
สิ้นสวาท พลาดหวัง พังสลาย
ต้องแดดิ้น สิ้นชีวา ให้อาลัย
แทบสิ้นใจ เมื่อไร้รัก ที่จากจร
-------------------------------
อาทิตา
21 มิ.ย. 56
21 มิ.ย. 56
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
