สิ้นแม่โขง เมื่อไหร่ ใจคงหัก
ด้วยว่ารัก ปักตรึง จึงห่วงหา
คนชื่อโขง จากไกล ไปลิบตา
สุดเอื้อมคว้า มาเกี่ยว จึงเปลี่ยวทรวง
แต่ด้วยรัก มั่นแม่น ไม่แคลนเคลื่อน
ฝากดาวเดือน ส่งข่าว ว่าสาวห่วง
ยังคิดถึง ซึ้งอยู่ สู่แดดวง
มิหลอกลวง หรอกหนอ พ่อตาคม
ถึงโขงแยก แตกกลาย เป็นสายน้ำ
เชื่องามขำ เถิดหนา อย่าขื่นขม
ให้รักษา ดวงจิต อย่าคิดตรม
หว่านคารม มาปลอบ มอบเพียงเธอ
พันทอง
๑๙/๐๖/๕๖
หวานคำซึ้งตรึงคำสวยอันรวยรส
งามหยาดหยดพจมานหวานเสมอ
หวานจนอยากกลืนคำพร่ำละเมอ
เราจะเก้อไหมหนา..ถ้ากลืนกิน
มีไมตรีมีฝันสัมพันธ์หมาย
ล้วนมากมายหมายสื่อคือถวิล
หวังเธอฉันมั่นคงจำนงจินต์
ตราบฟ้าดินสิ้นสลาย..ไม่คลายคลอน
ยามเปลี่ยนทางวางหวานเธอสารสู่
ได้รับรู้เยื่อใยไม่หลอกหลอน
ได้รับรู้ห่วงหาและอาทร
จากงามงอนป้อนรส..ขอจดจำ..
งามหยาดหยดพจมานหวานเสมอ
หวานจนอยากกลืนคำพร่ำละเมอ
เราจะเก้อไหมหนา..ถ้ากลืนกิน
มีไมตรีมีฝันสัมพันธ์หมาย
ล้วนมากมายหมายสื่อคือถวิล
หวังเธอฉันมั่นคงจำนงจินต์
ตราบฟ้าดินสิ้นสลาย..ไม่คลายคลอน
ยามเปลี่ยนทางวางหวานเธอสารสู่
ได้รับรู้เยื่อใยไม่หลอกหลอน
ได้รับรู้ห่วงหาและอาทร
จากงามงอนป้อนรส..ขอจดจำ..
"บ้านริมโขง"