อดีตกาลผ่านมาน้ำตาตก
เหมือนถูกชกอกคว่ำยังจำมั่น
วันที่ถูกทอดทิ้งไม่พิงกัน
วันสัมพันธ์หลุดลอยที่ดอยตุง
เริ่มรักกันหวานชื่นทุกคืนค่ำ
ฟ้าจะแดงหรือดำจนย่ำรุ่ง
พี่จำพรากจากเอื้องเข้าเมืองกรุง
เพื่อพยุงชีวีที่ใกล้จม
เพียงไม่นานได้ข่าวเจ้ามีใหม่
เปลี่ยนดวงใจเป็นอื่นพี่ขื่นขม
ยังโชคดีมีสาวเข้าเชยชม
จึ่งรื่นรมย์ดมดอมพะยอมไพร
กลัวเหลือเกินกลัวรักจะหักล่ม
เพราะเอวกลมสวยนักน่ารักใคร่
กลัวคนอื่นแอบซ่อนเข้าชอนไช
กลัวทรามวัยจะเป็นเช่นเคยเจอ
“ไพร พนาวัลย์”
โปรดลบเลือนเดือนปีที่เลยผ่าน
เสพสราญรักนี้ที่เสนอ
อาบสายธารหวานล้ำคอยบำเรอ
ไยพร่ำเพ้อถึงความหลังเฝ้าฝังใจ
เพียงหลับในความรักสลักลึก
ด้วยรู้สึกเต็มเติมคอยเสริมใส่
ไม่มีแล้วรักรานที่ผ่านไป
มีเพียงสองฤทัยในรักเดียว
เสพสราญรักนี้ที่เสนอ
อาบสายธารหวานล้ำคอยบำเรอ
ไยพร่ำเพ้อถึงความหลังเฝ้าฝังใจ
เพียงหลับในความรักสลักลึก
ด้วยรู้สึกเต็มเติมคอยเสริมใส่
ไม่มีแล้วรักรานที่ผ่านไป
มีเพียงสองฤทัยในรักเดียว