ครั้นเจ้าเอ่ย เอื้อนมา น้ำตาไหล
ด้วยปวดใจ ชีวิน ให้สิ้นหวัง
คนรักร้าง ห่างจินต์ จนภินท์พัง
น้ำตาหลั่ง ล้นมา สุดอาวรณ์
เขาคนนั้น ทิ้งเจ้า ให้เหงาจิต
รักคนผิด พลั้งไป เกินให้ถอน
พร่ำรำพัน หวนไห้ มิได้นอน
ยังอาวรณ์ ถึงเขา..เศร้าฤทัย
ด้วยปวดใจ ชีวิน ให้สิ้นหวัง
คนรักร้าง ห่างจินต์ จนภินท์พัง
น้ำตาหลั่ง ล้นมา สุดอาวรณ์
เขาคนนั้น ทิ้งเจ้า ให้เหงาจิต
รักคนผิด พลั้งไป เกินให้ถอน
พร่ำรำพัน หวนไห้ มิได้นอน
ยังอาวรณ์ ถึงเขา..เศร้าฤทัย