คงมิต่างอย่างไรกับใจฉัน
ทุกคืนวันนั้นอนาถด้วยขาดหญิง
มีเพื่อนแท้แค่เงาอยู่เฝ้าอิง
ไม่ทอดทิ้งจริงใจแต่ไรมา
โอ้ใจเอยเคยคาดสวาทหมาย
ต้องกลับกลายหายขาดสิ้นวาสนา
หรือวิบากพรากอกลูกนกกา
จึงเหว่ว้าหายากคนฝากใจ
คงได้แต่แลตาเวหาหาว
ดูเดือนดาวพราวพร่างสว่างไสว
ต่างรูปลักษณ์พักตร์งามของทรามวัย
โลมฤทัยให้สงบลบจาบัลย์...
-บูรพาฯ-
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
