หรือจะป็นเช่นนั้นอีกวันหนึ่ง
วันที่ซึ่งไร้สิ้นกลิ่นความฝัน
สิ้นไออุ่นอรุณแสงแห่งตะวัน
ร้างรูปรสสีสรรค์อันเชื้อชวน
ไม่มีดาวสักดวงบนฟากฟ้า
ไม่มีเงาจันทราในคราหวน
ไม่มีคืนเฉิดฉันท์เคยรัญจวน
ไม่มีคำคร่ำครวญจากหัวใจ
มีเพียงความมืดมิดเงียบสงัด
ไม่มีริ้วลมพัดสะบัดไหว
ไม่มีสรรพสำเนียงของพงไพร
มีแต่เพียงเสียงใจที่เงียบงัน
โอบอากาศผ่าวร้อนอย่างอ่อนล้า
ระบายฟ้าด้วยใจวิบไหวสั่น
แล้วร่ายมนตร์เพริศพรายกับสายจัณฑ์
เสกสวรรค์วิมาน..ผ่านเดียวดาย
วันที่ซึ่งไร้สิ้นกลิ่นความฝัน
สิ้นไออุ่นอรุณแสงแห่งตะวัน
ร้างรูปรสสีสรรค์อันเชื้อชวน
ไม่มีดาวสักดวงบนฟากฟ้า
ไม่มีเงาจันทราในคราหวน
ไม่มีคืนเฉิดฉันท์เคยรัญจวน
ไม่มีคำคร่ำครวญจากหัวใจ
มีเพียงความมืดมิดเงียบสงัด
ไม่มีริ้วลมพัดสะบัดไหว
ไม่มีสรรพสำเนียงของพงไพร
มีแต่เพียงเสียงใจที่เงียบงัน
โอบอากาศผ่าวร้อนอย่างอ่อนล้า
ระบายฟ้าด้วยใจวิบไหวสั่น
แล้วร่ายมนตร์เพริศพรายกับสายจัณฑ์
เสกสวรรค์วิมาน..ผ่านเดียวดาย
คืนข้างแรม แจ่มจริง เจ้าหิ่งห้อย
วับวาวลอย ปล่อยแฝง แสงเฉิดฉาย
สาวเหลือน้อย นวยนาด เดินหาดทราย
แลสอดส่าย ปรายตา เหว่ว้าจัง
เงียบสงบ พบหลอด หยอดในขวด
ใครนะดวด มิเหลือ เผื่อให้มั่ง
ร่ำสุรา เมรัย ถ่อไม่ยั้ง
คนใจพัง นั่งไหน..น้า.?. หาไม่มี
หรือจะเป็น เช่นนั้น อีกวันหนึ่ง
หรือเขาจะ เหมือนเรา ในคราวหนึ่ง
เคยมาถึง ขึงพาด บาทวิถี
เราช้ำหมอง ต้องพราก จากชาตรี
น้ำตาปรี่ ซัดนมกล่อง จนท้องกาง
วับวาวลอย ปล่อยแฝง แสงเฉิดฉาย
สาวเหลือน้อย นวยนาด เดินหาดทราย
แลสอดส่าย ปรายตา เหว่ว้าจัง
เงียบสงบ พบหลอด หยอดในขวด
ใครนะดวด มิเหลือ เผื่อให้มั่ง
ร่ำสุรา เมรัย ถ่อไม่ยั้ง
คนใจพัง นั่งไหน..น้า.?. หาไม่มี
หรือจะเป็น เช่นนั้น อีกวันหนึ่ง
หรือเขาจะ เหมือนเรา ในคราวหนึ่ง
เคยมาถึง ขึงพาด บาทวิถี
เราช้ำหมอง ต้องพราก จากชาตรี
น้ำตาปรี่ ซัดนมกล่อง จนท้องกาง
"ดิน"
กลอนเหงา ห้ามขำ ...จำได้ค่ะ