สิ้นแม่โขง เมื่อไหร่ ใจคงหัก
ด้วยว่ารัก ปักตรึง จึงห่วงหา
คนชื่อโขง จากไกล ไปลิบตา
สุดเอื้อมคว้า มาเกี่ยว จึงเปลี่ยวทรวง
แต่ด้วยรัก มั่นแม่น ไม่แคลนเคลื่อน
ฝากดาวเดือน ส่งข่าว ว่าสาวห่วง
ยังคิดถึง ซึ้งอยู่ สู่แดดวง
มิหลอกลวง หรอกหนอ พ่อตาคม
ถึงโขงแยก แตกกลาย เป็นสายน้ำ
เชื่องามขำ เถิดหนา อย่าขื่นขม
ให้รักษา ดวงจิต อย่าคิดตรม
หว่านคารม มาปลอบ มอบเพียงเธอ
พันทอง
๑๙/๐๖/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
