จะร่ายมนต์กลกานท์ให้ผ่านผิว
ลอยละลิ่วพลิ้วไกลสู่ไพรสน
ถึงน้องนุชสุดหล้านภาดล
ได้ยินยลเสียงพิณจากถิ่นทอง
สนเจ้าเอ๋ย...หวีดหวิวทั่วทิวแถว
ดั่งเสียงแว่วน้องนางนวลปรางหมอง
สะอื้นไห้ไขว่คว้าน้ำตานอง
ไร้คู่ครองเคียงกายอยู่ปลายทาง
มาเถิดหนานวลน้องอย่าร้องไห้
จะกล่อมไกวหน้ามนจนรุ่งสาง
ปล่อยความหลังฝังใจให้เจือจาง
แล้วปล่อยวางความช้ำที่ย่ำยี
มาเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยใจสู้
มาเรียนรู้สัจจะธรรมนำทุกที่
มาเพิ่มรสสดแสงแห่งชีวี
มาราวีหมู่มารที่ราญรอน
มีสติกับตัวอย่ามัววุ่น
มีศีลธรรมเป็นทุนยามขุ่นค่อน
มีความรักภักดีที่อาทร
มีสองกรให้กุมยามกลุ้มใจ
จงสดชื่นแจ่มใสอยู่ในหน้า
จงเริงร่า,ขอบคุณ,ละมุนใกล้
จงยิ้มรับ,ฟันฝ่า,เข้าคว้าชัย
จงอภัยให้กันทุกวัน เธอญฯ
“ไพร พนาวัลย์”
มัวพิไรร่ำรำพัน โดนเจ้าหนุ่มน้อย ขลุ่ยกรรแสง แซงจ้อย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
