ผืนผ้าใบว่างเปล่าคราวหลังฝน
คนหมองหม่นเหม่อมองจ้องแนวไผ่
ฟ้าหม่นเทายังฉ่ำอยู่รำไร
แต่ห้วงใจแห้งโหยร้างโรยนัก
ยินลำนำวันนี้ฤดีชื่น
ภาพรักคืนทบทวนหวนประจักษ์
เริ่มแตะแต้มแสงทองส่องทายทัก
ช่อดอกรักผลิบานตระการตา
คีตกานท์หวานแว่วแผ่วหวิวหวาม
เธอวาดฝันงดงามท่ามเวหา
อยากจะรู้ถ้อยถวิลจินตนา
ฝากมาถึง”ประภาฯ” หรือว่าไร ??
โอ้เจ้าดอกโสนริมทุ่ง
ระบายคุ้งงามงดสดใส
พลิ้วลมเสน่หาคราใด
หลงไหลช่อระยับจับจินต์
โอ้..เจ้าดอกรำเพย
อ้างเอ่ยชวนให้ใฝ่ถวิล
หอมกรุ่นเนื้อนวลอวลริน
บรรเลงพิณเถิดหนา..อ ย่ า สิ้ น ม น ต์
~ ประภาคาร ~
โอ้..เจ้าดอก ประกาย ณ ปลายฟ้า
มธุรส วาจา ช่างน่าสน
ให้ซาบซ่าน ทั่วพิภพ นภดล
ใครยินยล ให้ซึ้ง ถึงห้วงมาน
ดั่งรัมภา มาโปรย โชยความรัก
ให้สลัก อิงแอบ แนบหอมหวาน
แว่วหวิวซึ่ง ฤดี คีตกานท์
มาเจือจาร ซ่านบ่วง..ดวงหทัย
มธุรส วาจา ช่างน่าสน
ให้ซาบซ่าน ทั่วพิภพ นภดล
ใครยินยล ให้ซึ้ง ถึงห้วงมาน
ดั่งรัมภา มาโปรย โชยความรัก
ให้สลัก อิงแอบ แนบหอมหวาน
แว่วหวิวซึ่ง ฤดี คีตกานท์
มาเจือจาร ซ่านบ่วง..ดวงหทัย