จารึกไว้ ในใจ คือไทรโยค
แม้นพบโชค โรครัก ถักทอถาม
เคยนั่งรถ สองเรา เฝ้าติดตาม
หลงทางข้าม จากสวนผึ้ง ตรึงตราใจ
เพราะมีเธอ เคียงคู่ จึงรู้ค่า
วันเวลา เปลี่ยนผัน พลันสดใส
แม้จักเพียง น้อยนิด มิเป็นไร
เติมน้ำใจ เสมอ ยามเจอกัน
แม้วันนี้ ไทรหาย กลายเป็นสัก
แต่ความรัก ของเรา ยังเฝ้าฝัน
ขอเธอจง หายห่วง ล่วงนานวัน
ความรักฉัน มั่นคง มิหลงลืม
พันทอง