ท่านอริญชย์บินไปถึงไทรโยค
ช่างเป็นโชคของเราไม่เบานี่
อุตส่าห์หาเวบไซ้ด์ที่ใดดี
เอามาตีแผ่ให้ชื่นใจจัง
น่าสงสารไทรโยควิโยคนัก
พ่ายแพ้รักสักป่าน้ำตาหลั่ง
ทิ้งตัวลงน้ำตกหัวอกพัง
จนกระทั่งต้นไทรหาไม่เจอ
ใครกันหนอบรรณพจน์กลอนบทนี้
ท่านจึงมีมุมมองสนองเสนอ
จึงหยั่งรู้ห้องในหัวใจเธอ
ที่ปรนเปรอน้ำตกไทรโยคงาม
“ไพร พนาวัลย์”