รวบรวมจิตปลิดใจไว้ที่ศูนย์
กำหนดมูลสาเหตุกิเลสหลาย
อายตนะทวารยานอุบาย
สงบกายสู่เนินเจริญธรรม
สูดอากาศเบาเบาเคลื่อนเข้าออก
กำกับบอกจังหวะโดยสม่ำ
ว่าพุทโธหรือท่องพองยุบนำ
เพียรประจำค่ำคืนหลังตื่นนอน
พบบางครั้งนั่งนานปวดรานร่าง
ดีใจพลางเศร้าสร้อยหงอยหลอกหลอน
ชีพถึงฆาตฟาดฟันคอยบั่นทอน
สติทอนว่าหนอทออารมณ์
สรรพสิ่งนิ่งเงียบเสียงเสียบสอด
ทะลุลอดแก้วหูดังขู่ข่ม
สลัดพรั่นมั่นคงลงจ่อมจม
คลื่นแหลมคมคลายเบาเข้าภวังค์
ปรากฎวิวทิวทัศน์ชัดกระจ่าง
เหนือนภางค์ล่างดินน้ำรินขัง
ภาพเถื่อนไพรไม้สูงยา่งยูงบัง
แลคับคั่งโลดลัดสัตว์นานา
สัมผัสซ้ำล้ำลึกนึกกลับหนอ
กรอบเพียงพอยั้งหยุดพิสุทธิ์ค่า
ออกจากช่วงสคราญกาลเวลา
คืนมรรคาสำแดงแห่งทิพย์ธรรม
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
