ยังคิดถึง

นานแล้วหนาเพื่อนพ้องและน้องพี่
ครู-กวี-หมอ-คนงาน-นักศึกษา
สาวออฟฟิต-นักเรียนมอ-เคยพบพา
ดอกกระเจียวจำลายังคนึง

คิดถึงครั้งเข้าใหม่บ้านในนี้
ถือเป็นที่แจ้งเกิดนักลอนซึ้ง
แม้นานแล้วดวงจิตยังติดตรึง
เฝ้ารำพึงรำลึกและนึกทวน

เพื่อนเก่าเก่าครั้งเกิดใหม่เคยร่วมเล่น
เกล็ดนาคาแม่เนื้อเย็นไม่เห็นหวน
ever you ไปอยู่ไหนเคยคร่ำครวญ
อีกหมอวฤกก็ด่วนหนีเหมือนจากตาย

ประทับใจสาวบัวกชกร
เซียนเหล้าขาวออดอ้อนก็ห่างหาย
อีกเจ้านาง-ดินเหนียวแสนเดียวดาย
หนุ่มนะโมก็ละลายไม่เห็นมา

อีกอาจารย์สายใยเหลือแต่ชื่อ
ระนาดเอกนั้นหรือไม่หวนหา
อีดคนที่คุ้นชื่อ(มาร)สุรา
ก็ล้วนแล้วแต่จากลาจากบทกลอน

หนุ่มนะโมคนโก้ไม่ส่งสาล์น
อีกทั้งคุณกระดานำร้ไอักษร
มะสะแปร์ไปอยู่ไหนไม่คืนคอน
ทั้งเจ้าของกลอนบทนี้ไร้ตัวตน

น้องMusicเคยหยิกหยอกก็หายจ้อย
หทัยกาญน์ผมยังคอยอย่างสับสน
คุณอีโนก็หายไอีกหนึ่งคน
สุวิจักษ์ก็หายหนไม่เห็นมา

เถิดเท่านี้ที่บทกลอนไม่ได้อ่าน
ส่วนท่าน่ท่านแวะเวียนเขียนอยู่หนา
มิกล่าวอ้างอย่างไรยังไปมา
ตามดอกกระเจียวถือสาขอทวนทาน

อิอิ