[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

ต้องมีสักวัน

เฝ้ารอใครสักคนบนทางถ่าง
ก็รออย่างหงอยเหงาบนเถ้าฝัน
ใครหนึ่งคนที่ทนรอท้อนานวัน
ไม่เห็นความสำคัญคั่นคั้นใจ

เขาเมินมองม่องหมองสุดร้องกู่
เขาไม่รู้ลู่รูหรูหรู่ไหน
มิเหลือบแลแหล่แล่แหลฤทัย
เราหมองไหม้ไหมใหม่ไม่ดูแล

เถอะสักวันฉันนี้นี่หนีหลบ
มิขอพบกับใครไม่แยแส
เมื่อไม่ใส่ใจกันสัมพันธ์แปร
ก็เหลือแค่ความหลังที่สั่งลา

แต่งโดย  Orion264(มือขวา)
            ๑๔  มิย ๒๕๕๖