กว่าจะเข้า ใจกัน นั้นแสนยาก
กลิ่นลมปาก คละคลุ้ง มุ่งขุดก่น(กลอนพาไปจ้า)
ทั้งแลกหมัด ซัดดะ ซะผู้คน
ปรับใจตน ทนอยู่ สู้มานาน
กว่าจะรู้ เดียงสา เกือบลาจาก
อารมณ์หลาก หลายเหลือ เมื่อมองผ่าน
เมฆหมอกหม่น อลอึง จึงพบพาน
ว่ากลอนกานท์ ผสานสู่ ทุกผู้คน
เป็นบ้านที่ อบอุ่น ละมุนจิต
เป็นบ้านมิตร พึ่งพา คราหมองหม่น
เป็นบ้านเอื้อ อารี มีในตน
เป็นบ้านคน รักอักษร กลอนเช่นกัน
พันทอง
๑๔/๐๖/๕๖
มีมิตรเพิ่มหนึ่งคนดีกว่ามีศัตรูจ้า
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
