ตาประสานมานต้องสองมือจับ
ขอต้อนรับกลับคืนชื่นไออุ่น
สิบวันผ่านรานจิตคิดถึงคุณ
จะด้วยบุญหนุนนำเคยพร่ำวอน
อยู่แห่งไหนใต้จุดแดนสุดเหนือ
พบกันเพื่อเพราะนิยมชมอักษร
ต่างยึดถือซื่อตรงคงแน่นอน
แรกต่อกลอนพรแพงแกงเสี่ยงทาย
จะหลายครั้งพลั้งพรากจากกี่หน
จงดั้นด้นดังเดิมเริ่มเช้าสาย
นำเรื่องจริงอิงฝันอันมากมาย
ความเลวร้ายรุนแรงเล่าแบ่งฟัง
ตาประสานมานต้องสองมือจับ
ยิ้มต้อนรับกลับคืนชื่นเช่นหลัง
สิบวันผ่านนานเนาเหงาเสียจัง
พวกเรายังหวังอ่านกานท์คุณนพ
รพีกาญจน์