รากแฝงด้วยแรงหลง ดั่งเกลียวกรงกักเกี่ยวไว้
พิษพอกทั่วดอกใบ เปรียบบัวเผื่อนกลีบเปื้อนโคลน
นั้นไซร้หัวใจคน ตัณหาล้นเร่งลุกโชน
เมามัวในหัวโขน เสพตัณหาเป็นอาหาร
อธรรมครอบงำจิต สะดับพิษด้วยเพลงมาร
หลงรั้งในสังขาร เริงสนุกแท้ทุกข์เข็ญ
วันใดดวงใจเปิด ก่อกำเนิดความร่มเย็น
เปิดตาปัญญาเห็น แจ่มประจักษ์ในมรรคา
พิษพอกทั่วดอกใบ เปรียบบัวเผื่อนกลีบเปื้อนโคลน
นั้นไซร้หัวใจคน ตัณหาล้นเร่งลุกโชน
เมามัวในหัวโขน เสพตัณหาเป็นอาหาร
อธรรมครอบงำจิต สะดับพิษด้วยเพลงมาร
หลงรั้งในสังขาร เริงสนุกแท้ทุกข์เข็ญ
วันใดดวงใจเปิด ก่อกำเนิดความร่มเย็น
เปิดตาปัญญาเห็น แจ่มประจักษ์ในมรรคา