บนโลก ที่โศกแสน ฝังไฟแค้น แล่นลิ่วผ่าน
ระกำ ช้ำดวงมาน ตราบวันนี้ มีแต่ตรม
อัตตา พาให้ทุกข์ ไล่โหมบุก มิสุขสม
ยึดติด จิตระทม คำเยินยอ เราพอใจ
โกรธเกลียด โดนเหยียดหยาม ถูกประณาม หาความใส่
จริงเท็จ เผ็ดเติมไฟ จนเผาไหม้ ในพริบตา
หยุดเถอะ นะเกลอเอ๋ย การนิ่งเฉย เคยคบหา
ปล่อยวาง บ้างบางครา หันหน้ามา พูดจากัน
พันทอง
๑๒/๐๖/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
