ถึงตัวไกลใจสิงมิ่งสมร
เหมือนพี่นอนอ้อนชิดขนิษฐา
ที่ราร้างห่างแม่แค่กายา
เสน่หายาใจมิไกลนวล
วับวับวามยามนี้ที่กลางหาว
ประกายดาวสาวมอบปลอบกำสรวล
ได้กลับคืนชื่นฉ่ำหยุดคร่ำครวญ
ใช่เรรวนชวนช้ำเหมือนคำวอน
อันหญิงอื่นหมื่นแสนอย่าแม้นหมาย
เปลี่ยนอกชายย้ายพรากจากสมร
ระงับจิตนิทราหยุดอาวรณ์
จะกล่อมนอนกลอนกล่าวนะสาวเอย
ลมรำเพยเชยชื่นรื่นรื่นริ้ว
ช่วยพัดพลิ้วปลิวต้องอย่ามองเฉย
ขอหริ่งหรีดกรีดเสียงสำเนียงเคย
ร่วมเขนยเชยฉ่ำสุขสำราญ...
-บูรพาฯ-
ถึงตัวไกล ใจพี่ ก็ตีจาก
อย่าอ้าปาก ฝากคำ พร่ำอ่อนหวาน
น้องพะวง หลงดีใจ ไปตั้งนาน
แว่วคำขาน ผ่านหู ดูดี๊ดี
หม่อมองดาว พราวฟ้า นภากว้าง
ช่างเวิ้งว้าง พร่างพราว ดาวริบหรี่
ถูกเมฆน้อย ลอยฟ้า มาย่ำยี
รัศมี สีแสง แห่งดวงดาว
กกหญิงอื่น ยื่นแขน แทนหมอนหนุน
อกละมุน อุ่นไอ ไล่ความหนาว
แสนภิรมย์ ชมฟ้า ราตรีพราว
จันทร์สกาว วาววับ จับเมฆา
น้องอยู่เดียว เปลี่ยวฤดี พี่ห่างหาย
ดาวเรียงราย กายเหงา เฝ้าห่วงหา
หริ่งระงม ลมพัดสะบัดมา
มองนภา ฟ้ากว้าง อ้างว้างจัง
ชลนา ทิชากร
<a href="http://www.youtube.com/v/Gq-HLf0Wqe4&rel=0&fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Gq-HLf0Wqe4&rel=0&fs=1</a>
อย่าอ้าปาก ฝากคำ พร่ำอ่อนหวาน
น้องพะวง หลงดีใจ ไปตั้งนาน
แว่วคำขาน ผ่านหู ดูดี๊ดี
หม่อมองดาว พราวฟ้า นภากว้าง
ช่างเวิ้งว้าง พร่างพราว ดาวริบหรี่
ถูกเมฆน้อย ลอยฟ้า มาย่ำยี
รัศมี สีแสง แห่งดวงดาว
กกหญิงอื่น ยื่นแขน แทนหมอนหนุน
อกละมุน อุ่นไอ ไล่ความหนาว
แสนภิรมย์ ชมฟ้า ราตรีพราว
จันทร์สกาว วาววับ จับเมฆา
น้องอยู่เดียว เปลี่ยวฤดี พี่ห่างหาย
ดาวเรียงราย กายเหงา เฝ้าห่วงหา
หริ่งระงม ลมพัดสะบัดมา
มองนภา ฟ้ากว้าง อ้างว้างจัง
ชลนา ทิชากร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
