เพียงเป็นคน หนึ่งคน อยู่บนโลก
เรื่องทุกข์โศก มีบ้าง พรางก้าวผ่าน
ไม่เก็บมา ใส่ใจ ให้ซมซาน
ทรมาน เปล่าเปล่า แถมเศร้าใจ
แม้หนึ่งวัน นั้นหนอ ยังรอท่า
ใครเยียวยา กมล ที่หม่นไหม้
ช่างยากยิ่ง จริงเหลือ เถือทรวงใน
จึงอยู่ไป ไร้สิทธิ์ คิดใฝ่ปอง
กลายหนึ่งเดือน เคลื่อนเข้า เราซิแย่
ในดวงแด เหน็บหนาว ร้าวทุกห้อง
อยู่เหมือนตาย คล้ายดั่ง ดังไฟกอง
ความหม่นหมอง ข้องเกี่ยว เหนี่ยวกมล
หลายปีเลื่อน เลือนลาง ทางมืดมิด
ก้าวย่างผิด ปิดแปลก แหลกสับสน
จึงครองโสด เรื่อยมา พาอับจน
หวังเพียงคน สงสาร สาวคานทอง
พันทอง
๑๑/๐๖/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
