บอกหลายครั้ง ยังไม่ เข้าใจเหรอ
มานั่งเหม่อ ทำไม ไร้ความหมาย
อย่าร่ำร้อง หมองหม่น จนวุ่นวาย
เช้าเที่ยงบ่าย เย็นค่ำ ยังรำพัน
พี่กลับช้า แล้วไง ไยร่ำร้อง
ชาวบ้านมอง กันใหญ่ เห็นไหมนั่น
น้องคนดี พี่ขอ ก็แล้วกัน
หยุดรำพัน ร่ำร้อง เถิดน้องยา
ยังไม่หยุด อีกเหรอ เธอคนดี
หยุดก่อนที่ พี่จะหมด อดทนหนา
หยุดเดี๋ยวนี้ พี่วอนเว้า เจ้าอีกครา
เพื่อน้องยา จะได้..ไม่เจ็บตัว
มานั่งเหม่อ ทำไม ไร้ความหมาย
อย่าร่ำร้อง หมองหม่น จนวุ่นวาย
เช้าเที่ยงบ่าย เย็นค่ำ ยังรำพัน
พี่กลับช้า แล้วไง ไยร่ำร้อง
ชาวบ้านมอง กันใหญ่ เห็นไหมนั่น
น้องคนดี พี่ขอ ก็แล้วกัน
หยุดรำพัน ร่ำร้อง เถิดน้องยา
ยังไม่หยุด อีกเหรอ เธอคนดี
หยุดก่อนที่ พี่จะหมด อดทนหนา
หยุดเดี๋ยวนี้ พี่วอนเว้า เจ้าอีกครา
เพื่อน้องยา จะได้..ไม่เจ็บตัว
บอกหลายครั้ง ฟังอยู่ พ่อครูขลุ่ย
นอนหลับปุ้ย ขลุ่ยครวญ ชวนปวดหัว
ถ้าผงไผ่ ไม่เข้า เบ้าตาตัว
ไม่เกลือกกลั้ว มั่วทุกข์ ที่ซุกใจ
พี่กลับช้า น่าเบื่อ เหลือจะทน
ไปซุกซน หนแห่ง ตำแหน่งไหน
กลัวคบชู้ สู่บ่าว สาวบ้านใด
ทิ้งน้องไว้ ให้เหงา เฝ้าแต่รอ
ฟังพูดจา ถ้าจะเบื่อ เหลือใจน้อง
เลิกหมายปอง น้องแล้ว แววมันส่อ
คงจะเบื่อ เหลือทน หม่นใจท้อ
น้องไม่งอ ขอคืนดี เชิญพี่ไป
ชลนา ทิชากร
นอนหลับปุ้ย ขลุ่ยครวญ ชวนปวดหัว
ถ้าผงไผ่ ไม่เข้า เบ้าตาตัว
ไม่เกลือกกลั้ว มั่วทุกข์ ที่ซุกใจ
พี่กลับช้า น่าเบื่อ เหลือจะทน
ไปซุกซน หนแห่ง ตำแหน่งไหน
กลัวคบชู้ สู่บ่าว สาวบ้านใด
ทิ้งน้องไว้ ให้เหงา เฝ้าแต่รอ
ฟังพูดจา ถ้าจะเบื่อ เหลือใจน้อง
เลิกหมายปอง น้องแล้ว แววมันส่อ
คงจะเบื่อ เหลือทน หม่นใจท้อ
น้องไม่งอ ขอคืนดี เชิญพี่ไป
ชลนา ทิชากร