.jpg)
เงาขอบฟ้าทาบพ้นบนผืนน้ำ
เมฆลอยต่ำอึมครึมดูครึ้มฝน
จุดเล็กเล็กปลายหาด..อาจใช่ คน
ไยดูหม่นเฉยนิ่ง..จริงหรือลวง
ดั่งภาพวาดขาดสีที่เก่าเก็บ
รู้สึกคล้ายใจที่เจ็บไร้คนห่วง
คลื่นกระแซะซัดหายไม่ถามทวง
เวลาล่วงภาพเลือน..เหมือนฝันพราง
ยอดคลื่นม้วน ทวนทบ..กลบทรายเกลื่อน
จิตฟั่นเฟือน หรือโลกจริง วิ่งไกลห่าง
ปลายพู่กันสะบัดไหวไร้แนวทาง
เหลือแต่ความอ้างว้าง..กลางเวิ้งฟ้า
เริ่มลงเส้นหัวใจไว้เป็นกรอบ
หวังแตะแต้มแซมขอบเสน่หา
คนวาดฝันซึมซาบภาพมายา
ณ ปลายฟ้า วันนี้..ไม่มีใคร
• • •
~ ประภาคาร ~
จารึกรอบขอบฝันอย่าหวั่นไหว
ส่งที่เห็นจะเป็นจริงยิ่งสิ่งใด
เพราะหัวใจที่ไม่แพ้แก่เวลา
@ระยะทางอาจห่างไกลแต่ใจใกล้
แม้อยู่ใกล้ห่างไปเหนื่อยใจกว่า
ทุกถ้อยคำย้ำเตือนอย่าเลือนลา
ขอน้ำตาไว้ร้องให้ยามใกล้กัน
@ฟ้ามืดครึ้มซึมเศร้าหนาวทั่วฟ้า
รอเวลาฝนปรายสายใยฝัน
ฟ้าหลังฝนคุณค่ามากอนันต์
แค่ใจนั้นรักมั่นไม่สั่นคลอน
@เส้นหัวใจใส่กรอบขอมอบรัก
มากน้ำหนักเทียบเคียงเพียงสิงขร
เส้นขอบฟ้ามาสยบซบดินดอน
เอื้ออาทรมอบความรักความภักดิ์ดี
----***----
พงศ์ภัณฑ์
๑๐/๖/๕๖ขอให้แซมมีความสุขครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
