ดายเดียวเปลี่ยวเหงาเศร้าว้าเหว่
ร่อนเร่ ร้างไกลไม่มาหา
คิดถึงบุญปลูกโอ้ลูกยา
หายหน้าไปลับไม่กลับคืน
ก่อไฟ ไล่ยุงข้างยุ้งข้าว
เหน็บหนาว ระทม สุดขมขื่น
แม่สุดโหยไห้ไร้แรงยืน
สะอื้นเงียบเหงาข้างเตาไฟ
ปวดเมื่อยแข้งขาสารพัด
ยืนหยัดร่างกายแทบไม่ไหว
แต่ยังแสนห่วงเจ้าดวงใจ
อยู่ไหนลูกน้อยแม่คอยรอ
ไฟฟืนเริ่มหรี่ทีละนิด
ชีวิตสุดท้ายเหมือนไฟก่อ
แม่เฒ่า ขี้เถ้า เศร้าเกินพอ
ทดท้อไหม้ผุ เป็นธุลีฯ
--ณัชชา--
ร่อนเร่ ร้างไกลไม่มาหา
คิดถึงบุญปลูกโอ้ลูกยา
หายหน้าไปลับไม่กลับคืน
ก่อไฟ ไล่ยุงข้างยุ้งข้าว
เหน็บหนาว ระทม สุดขมขื่น
แม่สุดโหยไห้ไร้แรงยืน
สะอื้นเงียบเหงาข้างเตาไฟ
ปวดเมื่อยแข้งขาสารพัด
ยืนหยัดร่างกายแทบไม่ไหว
แต่ยังแสนห่วงเจ้าดวงใจ
อยู่ไหนลูกน้อยแม่คอยรอ
ไฟฟืนเริ่มหรี่ทีละนิด
ชีวิตสุดท้ายเหมือนไฟก่อ
แม่เฒ่า ขี้เถ้า เศร้าเกินพอ
ทดท้อไหม้ผุ เป็นธุลีฯ
--ณัชชา--