เสียงขลุ่ยเลา เป่าผ่าน ม่านเมฆหมอก
เหมือนรักหลอก บอกใบ้ ใกล้รุ่งสาง
นอนแนบเนา หมอนอิง ยิ่งอ้างว้าง
รักมาจาง จืดกร่อย แสนน้อยใจ
เสียงขลุ่ยครวญ จวนแจ้ง แฝงความเศร้า
ผิวแผ่วเบา เคล้าคลอ ท้อแค่ไหน
คนเคยรัก ปักตรึง ซึ้งทรวงใน
มาลาร้าง ห่างไกล ไปลิบตา
วันนี้สิ้น เสียงขลุ่ย เป็นผุยผง
เขาคงหลง เมืองกรุง มุ่งหนีหน้า
ปล่อยให้เรา เหงาตรม ขมอุรา
เขาไม่มา ฟ้าสั่ง นั่งใจลอย
พันทอง
๑๐/๐๖/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
