มันไม่จริง สิ่งที่ คนดีคิด
เจ้าคิดผิด พลาดยิ่ง กว่าสิ่งไหน
ที่เจ้าเอ่ย วจี ไม่มีใคร
คิดเช่นนั้น ทำไม เหตุใดกัน
มิแนบเนา เช้าเย็น มิเห็นหน้า
แต่อุรา โอบกอด พรอดดวงขวัญ
คอยปรับทุกข์ สุขส่ง ตรงถึงกัน
พร่ำรำพัน วันคืน ให้ชื่นทรวง
ยังมีฉัน มิคลาย ณ ปลายฟ้า
แม้กานดา เจ็บช้ำ น้ำตาร่วง
มิตรไมตรี ตราตรึง ซึ่งแดดวง
เชิญตักตวง เติมต่อ ให้พอเพียง
ณ ปลายฟ้า วันนี้ ยังมีฉัน
แม้ไกลกัน แต่ใจ ใคร่ยินเสียง
กำลังใจ ได้ส่ง บรรจงเคียง
แนบเพนียง ณ ปลายฟ้า..ประภาคาร
เจ้าคิดผิด พลาดยิ่ง กว่าสิ่งไหน
ที่เจ้าเอ่ย วจี ไม่มีใคร
คิดเช่นนั้น ทำไม เหตุใดกัน
มิแนบเนา เช้าเย็น มิเห็นหน้า
แต่อุรา โอบกอด พรอดดวงขวัญ
คอยปรับทุกข์ สุขส่ง ตรงถึงกัน
พร่ำรำพัน วันคืน ให้ชื่นทรวง
ยังมีฉัน มิคลาย ณ ปลายฟ้า
แม้กานดา เจ็บช้ำ น้ำตาร่วง
มิตรไมตรี ตราตรึง ซึ่งแดดวง
เชิญตักตวง เติมต่อ ให้พอเพียง
ณ ปลายฟ้า วันนี้ ยังมีฉัน
แม้ไกลกัน แต่ใจ ใคร่ยินเสียง
กำลังใจ ได้ส่ง บรรจงเคียง
แนบเพนียง ณ ปลายฟ้า..ประภาคาร
ขอบคุณภาพของ R.C.Gorman " Moon Flower "
จะหยดแต้มรอยสีที่ในฝัน
ระบายภาพเธอนั้นให้แสนหวาน
ณ จุดหนึ่งไกลเกิน..รอเนิ่นนาน
ประภาคารริมฝั่งตั้งหน้ารอ
คีตกานท์อ่อนไหวโอบใจอุ่น
พลิ้วละมุนสานฝันร่วมกันก่อ
คือเส้นสายไยรัก..เราถักทอ
ภาพฝันรอเราวาดประกาศนัย
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
