ขอขอบคุณ แม่นาง อย่างสุดซึ้ง
ช่างรำพึง มธุรส จดคำหวาน
แม่งามเอย งามหยด พจมาน
ขอมอบกานท์ ขานรับ กับไมตรี
ภายในม่าน มนต์หมอก ที่หลอกหลอน
แรงใจป้อน จากโฉม ประโลมศรี
พยุงชาย หมายสู้ ดูอีกที
บ้านกลอนนี้ มีอยู่ ผู้เข้าใจ
จะขอจด บันทึก ผนึกแน่น
มิใช่แฟน แม้นมิตร จะผิดไหม
เปรียบเจ้าเป็น อัปสร บ้านกลอนไทย
คอยห่วงใย ผู้คน พ้นเดียวดาย
บ้านหลังนี้ คงน่าอยู่ ดูดีขึ้น
เมฆทมึน จืดจาง มาห่างหาย
สิ้นผู้คน บ่นด่า ว่าหยาบคาย
เหยียบให้ตาย ใครล้ม หวังจมดิน
"มุนีน้อย"
[/quote]
เป็นเรื่องจริง อิงอยู่ หมู่บ้านนี้
อันเป็นที่ หย่อนใจ ใคร่ถวิล
แวะเข้ามา พักแรม แย้มยลยิน
หลงมลทิน กลิ่นอักษร บ้านกลอนไทย
ครั้นห่างหาย นานวัน นะขวัญเอ๋ย
ยังไม่เคย จางหด งดไปได้
ต้องย้อนหวน ทวนกลับ มาฉับไว
ด้วยมีใจ รักแท้ แพ้อักษรา
จึงได้อยู่ ร่วมกัน มานานเนิ่น
จึงเพลิดเพลิน ดังฝัน หันมองหน้า
แม้เพียงรู้ แต่ชื่อ ยังลือชา
ด้วยวาจา มธุรส ที่หยดลง
อาจมีบ้าง บางใคร ในหมู่มิตร
ที่ลิขิต ผิดใจ ไม่ประสงค์
หากอภัย ให้กัน จักมั่นคง
ความรักส่ง ตรงซึ้ง ก้นบึ้งใจ
พันทอง
๘/๐๖/๕๖
ช่างรำพึง มธุรส จดคำหวาน
แม่งามเอย งามหยด พจมาน
ขอมอบกานท์ ขานรับ กับไมตรี
ภายในม่าน มนต์หมอก ที่หลอกหลอน
แรงใจป้อน จากโฉม ประโลมศรี
พยุงชาย หมายสู้ ดูอีกที
บ้านกลอนนี้ มีอยู่ ผู้เข้าใจ
จะขอจด บันทึก ผนึกแน่น
มิใช่แฟน แม้นมิตร จะผิดไหม
เปรียบเจ้าเป็น อัปสร บ้านกลอนไทย
คอยห่วงใย ผู้คน พ้นเดียวดาย
บ้านหลังนี้ คงน่าอยู่ ดูดีขึ้น
เมฆทมึน จืดจาง มาห่างหาย
สิ้นผู้คน บ่นด่า ว่าหยาบคาย
เหยียบให้ตาย ใครล้ม หวังจมดิน
"มุนีน้อย"
[/quote]
เป็นเรื่องจริง อิงอยู่ หมู่บ้านนี้
อันเป็นที่ หย่อนใจ ใคร่ถวิล
แวะเข้ามา พักแรม แย้มยลยิน
หลงมลทิน กลิ่นอักษร บ้านกลอนไทย
ครั้นห่างหาย นานวัน นะขวัญเอ๋ย
ยังไม่เคย จางหด งดไปได้
ต้องย้อนหวน ทวนกลับ มาฉับไว
ด้วยมีใจ รักแท้ แพ้อักษรา
จึงได้อยู่ ร่วมกัน มานานเนิ่น
จึงเพลิดเพลิน ดังฝัน หันมองหน้า
แม้เพียงรู้ แต่ชื่อ ยังลือชา
ด้วยวาจา มธุรส ที่หยดลง
อาจมีบ้าง บางใคร ในหมู่มิตร
ที่ลิขิต ผิดใจ ไม่ประสงค์
หากอภัย ให้กัน จักมั่นคง
ความรักส่ง ตรงซึ้ง ก้นบึ้งใจ
พันทอง
๘/๐๖/๕๖