เจ้าห่างหายตัวไปไม่หวนกลับ
เจ้าลาลับตัวไกลไปไหนหนอ
เจ้าทิ้งลูกทั้งสามคนเฝ้าทนรอ
เจ้าลืมพ่อให้เจ็บช้ำยืนรำพัน
ยามค่ำคืนยืนคอยเจ้าริมเขาเขิน
นั่งบนเนินลานสวนยางตามทางฝัน
เคยกอดน้องประคองนางนวลน้องนั้น
เจ้าแจ่มจันทร์โฉมตรูตามชู้ไป
ข่าวเขาทิ้งให้น้องตรมระทมทุกข์
ไร้ความสุขอกกลัดหนองยืนร้องไห้
ขอเพียงน้องหวนกลับมาเถิดยาใจ
พี่จะไม่โกรธแค้นสักนิดเดียว
กลับมาเลี้ยงดูลูกน้อยกลอยสวาท
ร้องเรียกหานุชนาถมาแลเหลียว
ลืมความคิดซึ่งผิดพลั้ังไปเลยเชียว
พี่ขอเยียวยาใจ..ให้เหมือนเดิม.
ริน ดอนบูรพา
๖ มิ.ย. ๕๖
เจ้าลาลับตัวไกลไปไหนหนอ
เจ้าทิ้งลูกทั้งสามคนเฝ้าทนรอ
เจ้าลืมพ่อให้เจ็บช้ำยืนรำพัน
ยามค่ำคืนยืนคอยเจ้าริมเขาเขิน
นั่งบนเนินลานสวนยางตามทางฝัน
เคยกอดน้องประคองนางนวลน้องนั้น
เจ้าแจ่มจันทร์โฉมตรูตามชู้ไป
ข่าวเขาทิ้งให้น้องตรมระทมทุกข์
ไร้ความสุขอกกลัดหนองยืนร้องไห้
ขอเพียงน้องหวนกลับมาเถิดยาใจ
พี่จะไม่โกรธแค้นสักนิดเดียว
กลับมาเลี้ยงดูลูกน้อยกลอยสวาท
ร้องเรียกหานุชนาถมาแลเหลียว
ลืมความคิดซึ่งผิดพลั้ังไปเลยเชียว
พี่ขอเยียวยาใจ..ให้เหมือนเดิม.
ริน ดอนบูรพา
๖ มิ.ย. ๕๖
ที่ห่างหาย กรายไป ไม่หวนกลับ
เพราะพี่รับ เมียน้อย คอยส่งเสริม
ให้เข้าออก นอกใน ใจเหิมเกริม
ทำฮึกเหิม เติมต่อ ก่อรำคาญ
ให้เมียน้อย นอนหงาย ก่ายบนฟูก
เมียและลูก ถูกไล่ ไม่สงสาร
ไร้ทั้งฟูก ทั้งหมอน นอนกระดาน
ท่อสายธาร น้ำตา บ่าไหลนอง
อยู่กันมา กว่าสิบปี ไม่มีช้ำ
การกระทำ ย้ำให้ ใจกลัดหนอง
เฝ้าหลงใหล เมียน้อย คอยประคอง
เมียลวงต้อง หมองเศร้า เฝ้าระทม
ไม่คิดกลับ นับญาติ ขาดตรงนี้
เชิญคุณพี่ มีใหม่ ให้สุขสม
ตัวน้องนี้ จะมีใหม่ ให้พี่ชม
รสนิยม เด็กประถม นมแตกพาน
ชลนา ทิชากร
เพราะพี่รับ เมียน้อย คอยส่งเสริม
ให้เข้าออก นอกใน ใจเหิมเกริม
ทำฮึกเหิม เติมต่อ ก่อรำคาญ
ให้เมียน้อย นอนหงาย ก่ายบนฟูก
เมียและลูก ถูกไล่ ไม่สงสาร
ไร้ทั้งฟูก ทั้งหมอน นอนกระดาน
ท่อสายธาร น้ำตา บ่าไหลนอง
อยู่กันมา กว่าสิบปี ไม่มีช้ำ
การกระทำ ย้ำให้ ใจกลัดหนอง
เฝ้าหลงใหล เมียน้อย คอยประคอง
เมียลวงต้อง หมองเศร้า เฝ้าระทม
ไม่คิดกลับ นับญาติ ขาดตรงนี้
เชิญคุณพี่ มีใหม่ ให้สุขสม
ตัวน้องนี้ จะมีใหม่ ให้พี่ชม
รสนิยม เด็กประถม นมแตกพาน
ชลนา ทิชากร