แต่ละกลอนผมตั้งใจแต่งมาก และมีความสุขมากที่ได้แต่ง
ถือเป็นการพักผ่อนจากการทำงานของผม
ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวทะเล
ไม่เคยไปเที่ยวเกาหลี
ไม่เคยไปดูคอนเสิร์ต
ไม่ค่อยไปเดินดูไอโฟนแถวห้างหรูๆ
แต่ผมก็ไปที่ไหนๆได้ทั่วจักรวาลด้วยจินตนาการเวลาผมแต่งกลอนนี่แหละครับ
คะแนนที่ได้ผมถือว่าคนอ่านให้กำลังใจแล้วกันครับ เช่นเดียวกับคะแนนที่ผมให้เพื่อเป็นกำลังใจเช่นกัน(และผมอ่านแล้วมันไพเราะเสนาะหูผมครับ จะถูกจะผิดฉันทลักษณ์
บางทีผมก็ไม่ทราบ)
ส่วนกลอนผมใครมาอ่านก็ขอบพระคุณครับ ถ้าไม่มีใครอ่านผมก็อ่านของตัวเองแล้วเคลิ้มเองอยู่แล้วทุกวัน จะได้รับคะแนนรึเปล่าก็ช่างเถิดครับ ขอให้ได้แต่งก็พอ
๐เสพสุขสักสิ่งแม้น เพียงตน
กลับเคลิบเคลิ้มดวงกมล พรอดพลิ้ว
ดั่งกลอนกาพย์โคลงดล จันทร์เด่น
ยลก็ยลเริงริ้ว ร่องรุ้งโลมศศี นางเอยฯ
ถือเป็นการพักผ่อนจากการทำงานของผม
ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวทะเล
ไม่เคยไปเที่ยวเกาหลี
ไม่เคยไปดูคอนเสิร์ต
ไม่ค่อยไปเดินดูไอโฟนแถวห้างหรูๆ
แต่ผมก็ไปที่ไหนๆได้ทั่วจักรวาลด้วยจินตนาการเวลาผมแต่งกลอนนี่แหละครับ
คะแนนที่ได้ผมถือว่าคนอ่านให้กำลังใจแล้วกันครับ เช่นเดียวกับคะแนนที่ผมให้เพื่อเป็นกำลังใจเช่นกัน(และผมอ่านแล้วมันไพเราะเสนาะหูผมครับ จะถูกจะผิดฉันทลักษณ์
บางทีผมก็ไม่ทราบ)
ส่วนกลอนผมใครมาอ่านก็ขอบพระคุณครับ ถ้าไม่มีใครอ่านผมก็อ่านของตัวเองแล้วเคลิ้มเองอยู่แล้วทุกวัน จะได้รับคะแนนรึเปล่าก็ช่างเถิดครับ ขอให้ได้แต่งก็พอ
๐เสพสุขสักสิ่งแม้น เพียงตน
กลับเคลิบเคลิ้มดวงกมล พรอดพลิ้ว
ดั่งกลอนกาพย์โคลงดล จันทร์เด่น
ยลก็ยลเริงริ้ว ร่องรุ้งโลมศศี นางเอยฯ
(อ้างถึง)
ให้ท่านไร้หนาม ไร้น่วม รับทราบไว้ว่า
"ผมคนหนึ่งที่อ่านงานท่าน และตกอยู่ในภวังค์ต้องมนต์อักษรา...และมีโยนิโสมนสิการ...แม้จะอ่านยากสำหรับเด็กรุ่นใหม่...แต่ผมไม่มีปัญหาในการละเลียดจิบดื่มสุนทรีย์รสนั้น...ซึมซับตัวทุกตัวอักษร, สระ ...ตั้งใจอ่านทุกครั้ง...ครั้งละหลายๆ รอบ...แม้ "ทางกวี" จะต่างกัน.."
สนอง เสาทอง
6 มิถุนายน 56