..ขออนุญาตต่อคุณพี่บูรพา ท่าพระจันทร์ เจ้าค่ะ..
แค่เลียบเคียงเมียงมองนองน้ำตา
.........................
ท่าพระจันทร์วันวานเคยหวานชื่น
ระลอกคลื่นเคลื่อนขับวับวามหา
เสียงลำนำขับขานผ่านธารา
ปล่อยแก้วตาน้องนางอย่างเดียวดาย
ไร้สำเนียงเสียงเย้าสาวนิติ
ดอกรักผลิไม่นานพาลห่างหาย
เจ้าพระยาวันนี้ขาดพี่ชาย
เขาคงหน่ายแหนงหน้าท่าพระจันทร์
กาลเวลาเลยล่วงคอยห่วงหา
เจ้าพระยาส่งข่าวช่วยเข้าฝัน
มีคนคอยริมท่าทุกวารวัน
จนตะวันลับฟ้าไม่ลาจร
..กุสุมา..
แค่เลียบเคียงเมียงมองนองน้ำตา
.........................
ท่าพระจันทร์วันวานเคยหวานชื่น
ระลอกคลื่นเคลื่อนขับวับวามหา
เสียงลำนำขับขานผ่านธารา
ปล่อยแก้วตาน้องนางอย่างเดียวดาย
ไร้สำเนียงเสียงเย้าสาวนิติ
ดอกรักผลิไม่นานพาลห่างหาย
เจ้าพระยาวันนี้ขาดพี่ชาย
เขาคงหน่ายแหนงหน้าท่าพระจันทร์
กาลเวลาเลยล่วงคอยห่วงหา
เจ้าพระยาส่งข่าวช่วยเข้าฝัน
มีคนคอยริมท่าทุกวารวัน
จนตะวันลับฟ้าไม่ลาจร
..กุสุมา..
...............
ตะลึงฟังดังแผ่วแว่วแว่วหวาน
หรือกัปกาลผ่านภวังค์เกิดสังหรณ์
โอ้เสียงใสใครหนอพ้ออุทธรณ์
ราววิงวอนอ้อนรับเรียกกลับมา
แสงจันทร์นวลชวนจิตคิดถวิล
ดังยุพินถิ่นธรรมร้องพร่ำหา
เรียกคืนขวัญวันเก่าเจ้าพระยา
เคียงยุพาตราชูอย่ารู้เลือน
แม้นกายพรากจากไกลแต่ใจนั้น
ท่าพระจันทร์ขวัญรักใดจักเหมือน
ทุกวันหวังฝังใจจะไปเยือน
เพื่อตราเตือนเดือนดวงแนบทรวงใน...
-บูรพาฯ-