เธอบอกว่าเธอเข้าใจความรักของเบโทเฟ่น
ทั้งที่เธอฟังเพลงของเขาเพียงสามครั้ง
แล้วอ่านบทวิจารณ์ที่ใครก็ไม่รู้เขียนขึ้นมา
เพียงเธอเปิดโซนาต้าของโมสาร์ท
เธอหลงรักความคิดชั่วแล่นของเขา
ทั้งที่ความรักของเขานั้นอัปลักษณ์
เธอบอกเธอเข้าใจความขบถของบทเพลงอิมเพรสชั่น
ทั้งที่เธอเดินขบวนต่อต้้านกฎระเบียบสังคม
เพราะถูกใครก็ไม่รู้ ชักชวนไป
เธอฟังเพลงแจ๊ส เพื่อให้รู้สึกถึงความเป็นสมัยนิยม
เพื่อให้รู้สึกถึงคุณค่าเทียมของเม็ดเงินที่ใช้จ่าย
โดยที่เธอเองก็ไม่รู้ ว่าเพลงแจ๊สนั้นสกปรกแค่ไหน
เธอฟังเพลงบลูส์ สบถคำต่ำต่ำ
ดีดเครื่องสายเสียงสากหู
เพียงเพื่อให้ตัวเธอได้เล่าเรื่องของตัวเอง
เธอดูถูกคนยุคเรเนซอง
ดูถูกเพลงพื้นบ้าน
ดูถูกแม้แต่คนที่ฟังเพลงเหล่านั้น
ว่าเป็นคนไร้อารยะ
เธอไม่รู้จักดนตรีเอาเสียเลย
เสียเวลาที่เธอจะฟังดนตรี
แต่ฉันก็จะไม่หวง
หากเธอขอหยิบยืมแผ่นเสียงของฉันไปฟังบ้าง
ฉันไม่รู้จักเธอ เธอไม่รู้จักฉัน
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
23 พฤศจิกายน 2024, 12:02:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: กวีนิพนธ์ เขียน"ชีวิต" (อ่าน 368287 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: