[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[choy]

นกร้างคู่...ครวญเหงา

นกน้อยมาร้างคู่
เกาะเจ่าอยู่เดียวเซื่องหงอย
ไร้คู่พร้องคลอขับร้อย
ใจละห้อยละเมอหาคู่ใจ

น้ำคำนกร้างคู่เว้าวอน
เอ่ยอ้อน...จิ๊บ...จิ๊บ...พร่ำไห้
'...ว่าเหงาจิต...ว่าเหงากาย...'
วิโยคใจระทมโศกท้อ

เสียงนกเศร้าเอื้อนเฉลย
จิ๊บ...จิ๊บ...อกเอ๋ยอนาถหนอ
ครวญเพ้อ, รำพันพ้อ
เหี่ยวห่อ ร้างคู่...คว้างฤทัย

น้ำคำนก...สะอื้นเครือ
'...คงเหงาเหลือ...คงเหงาร้าย...'
ไร้คู่แปงรังทอหญ้าใย
อุ่นอาศัย, ประสาอกนกน้อย

นกร้างคู่...ครวญเหงา
จิ๊บ...จิ๊บ...เนิบเบา...ค่อยค่อย
ไร้คู่ขับคลอขานสร้อย
น้อยอกน้อยใจชะตาตน

นกเอยคงเหงา...เปลี่ยวอก
ไร้คู่นกเคล้าพะนอร่วมหน
คงเหงาร้าย, ร้างคู่เคียงกมล
ในเหงาหม่นจมเจ่าอยู่ลำพังฯ

***ข้อสังเกต

***ผิดฉันทลักษณ์เยอะมาก ถ้าส่งเข้าประกวด “กลอน” กรรมการอ่านไม่เกิน 2 บทโยนทิ้งถังขยะไม่รับพิจารณา แต่นี่เป็นบทกวีที่ได้รับการพิจารณาตีพิมพ์

***ไม่มีความสละสลวยสวยงาม, ไม่มีชั้นเชิง ลีลา ไม่พลิ้ว หรือใดๆ ทั้งสิ้น เนิบๆ ช้าๆ ไปเรื่อยๆ

***แต่อ่านแล้ว รู้สึก “เหงาลึกในภวังค์อารมณ์ไหม” ตรงนี้ต่างหากที่ถูกนำมาพิจารณา
 
สนอง เสาทอง
นกร้างคู่...ครวญเหงา, กวีนิพนธ์ อุ่นลมรัก พัดคืนหวน มาอุ่นใจ, กรุงเทพฯ, วิภาษา, 2554, หน้า 105-106