เธอเข้านอนตอนฉันตะวันบ่าย
เหมือนโยกย้ายกลายกลับให้สับสน
ยามเธอฝันฉันตื่นนั่งฝืนทน
รอเปลี่ยนวนพ้นทิวาเป็นราตรี
ทำอย่างไรได้หนอจะขอฝัน
มีคืนวันนั้นรับกับโฉมศรี
ได้ฝันร่วมท่วมทรวงดวงฤดี
คงเปรมปรีดิ์มีสุขได้ทุกวัน
ไม่ต้องมาลาจากฝากจุมพิต
ด้วยร่วมจิตนิทราวิญญาณ์ฝัน
แม้นดาวดึงส์ถึงไหนไปด้วยกัน
ไร้สิ่งกั้นคั่นกลางมาขวางใจ...
-บูรพาฯ-