ฉันท่าดี ทีเหลว ตกเหวห้วง
รักล้นทรวง ทวงถาม ถูกหยามหยัน
เขาตัดเยื่อ สิ้นใย ใจจาบัลย์
สุดรำพัน รันทด สลดใจ
กลายเป็นคน ไร้ค่า ท่าจะแย่
รักปรวนแปร แดดิ้น สิ้นสงสัย
ต่อแต่นี้ ลี้หลบ ไม่พบใคร
ขอลาไกล ใจช้ำ ทนกล้ำกลืน
จึงหมดท่า บ้าใบ้ เหมือนไข้กลับ
ร้อนรุ่มปรับ ดับไฟ ข้างในฝืน
โบกมือลา อาลัย ไร้หยัดยืน
น้ำตารื่น รินหลั่ง ดั่งวันวาน
พันทอง
ฉันท่าดี มีคน วนมาข้าม
บ้างเหยียดยาม ข้ามไป ให้พ้นผ่าน
เขาเหยียบย้ำ ช้ำหม่น ทนมานาน
เป็นสะพาน ผ่านเลย ไม่เคยมอง
ช่วยผ่อนคลาย หายใคร่ ในความรัก
มาหยุดพัก รักษาใคร่ ด้วยใจหมอง
ผ่อนระบาย ใคร่กาม ตามครรลอง
แล้วทิ้งของ เสียใส่ ให้ช้ำตรม
เหมือนท่าน้ำ ซ้ำซาก ฟากสองฝั่ง
ต่างประดัง กันมา พาทับถม
จากฝั่งนี้ ฝั่งนั้น ฉันระทม
ไม่เคยสม ดังหวัง สักฝั่งเลย
ชลนา ทิชากร
บ้างเหยียดยาม ข้ามไป ให้พ้นผ่าน
เขาเหยียบย้ำ ช้ำหม่น ทนมานาน
เป็นสะพาน ผ่านเลย ไม่เคยมอง
ช่วยผ่อนคลาย หายใคร่ ในความรัก
มาหยุดพัก รักษาใคร่ ด้วยใจหมอง
ผ่อนระบาย ใคร่กาม ตามครรลอง
แล้วทิ้งของ เสียใส่ ให้ช้ำตรม
เหมือนท่าน้ำ ซ้ำซาก ฟากสองฝั่ง
ต่างประดัง กันมา พาทับถม
จากฝั่งนี้ ฝั่งนั้น ฉันระทม
ไม่เคยสม ดังหวัง สักฝั่งเลย
ชลนา ทิชากร