ขอลาทีไม่ได้ ลาเลย
ตามต่อหนอทรามเชย ห่วงแท้
ยามมองบ่เห็นเอย หวาดหวั่น
คิดว่าโคลงงามแล้ จึ่งได้ลาไกล
ฝึกโคลงมาเพื่อให้ ทำใจ
หากว่าเป็นโยงใย หมั่นเข้า
ปวดหัวทั่วแถมไอ ติดต่อ
ใครอย่าหมายมาเย้า บ่นใบ้อารมณ์
พันทอง
(อ้างถึง)
***ถ้าไม่หลุด “เสาไฟ ฟ้าต้น” เมื่อวานนี้คงไม่ได้กลับไปอ่านหนังสือเก่าๆ กระดาษเหลืองแห้งกรอบเชียว ขออำไพสาวพันฯ มิตรเลิฟ ทำกระทู้เธอร้อนผ่าวเมื่อคืนจนออกอาการ “เซ็งเม้งแตก” เมื่อตอนเช้า ด้วยสัตย์จริงมิได้เกาะกระแสดัง...เพราะสตางค์พอกินเหลือใช้ (หรือเปล่า)
***ไถ่โทษความผิด (แทนเข้าเครื่องประหารหัวสุนัข) ด้วยโคลง ๒ หละกัน นะสาวพันฯ, ท่านสายใย และ มือขวา รวมทั้งชาวบ้านกลอนฯ ทุกๆ ท่าน ผิดพลาดประการใด ติชมได้เช่นเคย
***วันนี้ไม่ดื่ม...แต่รับรองไม่ได้ว่าจะไม่พลาดอีก ...55555555ๆๆๆๆๆๆๆ
โคลง ๒ (สุภาพ) :
โคลงสองสิแม่นแท้ รินร่ายกำนัลแล้
เผื่อแก้ผิดแหว่ง
ด้วยห่างแล้งว่ายฟ้อน จารแต่งบ่ยอกย้อน
กร่อนแท้ฝีมือ
ผิบ่ถือนั่นแล้ว ถนอมมุ่งแท้ค่าแก้ว
ช่วยชี้เพ็ญช่อง ท่านนาฯ
โคลง ๒ ดั้น :
โคลงสองดั้นอย่างแท้ พึงแต่เปลี่ยนท้ายแก้
เท่านั้น
จำบ่ยากเปรื่องใช้ นานเนื่องสิคล้องให้
แม่นจำ แม่นาฯ
โคลง ๒ ดั้น
(บังคับเอก 3 โท 2)
โคลงสองดั้นนั่นไซร้ เรียนรู้จำมั่นไว้
เช่นนี้
หากบ่ซึ้งแก่นแท้ เพียรมานะร่ายแล้
สว่างเห็น แจ้งนาฯ
สนอง เสาทอง
4 มิถุนายน 56