ขอพี่อย่าโกรธขึ้ง สายใย
เถียงทุ่มแย่งเสาไฟ ฟ้าต้น
ชอบติใช่จัญไร นะท่าน
ดำหริอยากให้ค้น คร่าวนั้นผิดไฉน
[/color]
(อ้างถึง)
ขออำไพท่านแล้ว สายใย
อันที่คำเสาไฟ (ฟ้า) นั้น
(ฟ้า) ใช้บ่ถูกใน (เอก) ใส่ ท่านนา
เป็นแต่ว่าด้วยรั้น มุ่งคั้นนัยความฯ
***ขออำไพท่าน “สายใย” คำว่า “...เสาไฟ ฟ้าต้น” การใช้คำว่า “ฟ้า” ผิดจริงๆ เพราะต้องลงเสียงเอก พึ่งหยิบหนังสือโคลงฉันท์กาพย์กลอนมาอ่านตอนเช้า (ไม่เคยอ่านนานแล้ว) แต่อยากให้อยู่อย่างนั้น ไม่ขอแก้นะ เพราะพอเห็นนกเอี้ยงจิกกับนกกระจอกที่เสาไฟฟ้าหน้าบ้าน ก็หยิบปากกาเขียนปุ๊บในทันทีที่เทอเรซหน้าบ้าน แล้วส่งเลย (และไม่แนะนำให้เอาเยี่ยงอย่าง แต่อยากให้รู้ว่าผิดฉันทลักษณ์ก็พอ)
***ปกติเวลาเขียนโคลงจ้อง 4 โท กับ 1 เอก (จนลืมว่ามี 7 เอก 5 โทไปนานแล้ว) ส่วน เอก, โท ที่เหลือให้ไหลไปตามธรรมชาติ จนชินเป็นปกติ (ไม่แนะนำให้เอาเยี่ยงอย่างอีก)
***คำเอก 7 จุด ปกติใช้เป็นและเน้นอยู่ 1 จุดคือ ท้ายวรรค 3 นอกนั้นไม่ค่อยได้เน้น อาจเป็นว่าในยุคสมัยที่หัดเขียนใหม่ๆ นั้น มักจะพูดกันว่า “ก็อย่าไปติดกรอบให้มากนักเลย” ตอนนั้นวิญญาณขบถเต็มเปี่ยม เลยติดเป็นนิสัย (ก็ไม่แนะนำให้เอาเยี่ยงอย่างอีก)
***ขอบคุณอีกครั้งท่าน “สายใย” และ “มือขวา” ที่ช่วยติง และให้ความรู้
ลองมาดูใหม่ข้างล่าง
โกลาหลแต่เช้า วุ่นวาย
จิกไล่โฉบฉวัดไฉว แกลบเอี้ยง
กระจอกทุ่มเถียงใส่ บ่เกี่ยง รุ่นนา
ครู่ใหญ่สลายเกลี้ยง มุ่งหน้าหากินฯ
ได้สงบเสียงอยู่บ้าง บ่ายสบาย
รีบเยี่ยมบ้านกลอนไทย บ่ช้า
เงียบเหงาอยู่เป็นไฉน พ้องเพื่อน
ฤาว่าสิ้นเดือนลัลล้า เที่ยวร้านยาดองฯ
ใกล้หกโมงค่ำแล้ว ทำใจ
ยินแว่วเกี่ยงโวยวาย พี่เอี้ยง
กระจอกแย่งเสาไฟ ฟ้าอยู่ คอนแล
เอี้ยงบ่ยอมฟาดเปรี้ยง ต่างเข้าโรมรันฯ
สงสารสองคู่เจ้า สกุณา
เถียงแย่งเสาไฟฟ้า แค่ต้น (***หรือ หนึ่งต้น ฯลฯ)
ทำรังแต่หลบฝน ให้ล่วง ผ่านนา
สิเผื่อเลี้ยงลูกพ้น ปีกกล้าขาแข็งฯ
***แต่ชอบของเก่ามากกว่า อารมณ์ขณะนั้น...ใช่เลย
***รอให้คนมาทัก ไม่มีใครทัก...เลยแก้เอง...5555ๆๆๆๆ
สนอง เสาทอง
4 มิถุนายน 2556