[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดารกะ]

       

ครั้งแรกที่พบกันนั้นเร่งรีบ
เวลาบีบบังคับให้จับนิ่ง
เมื่ออยู่กันนานล่วงเฝ้าท้วงติง
หัวใจวิ่งเวียนวนกับคนไกล 

รักด้วยความสงสารจึงผ่านผิว
ทุกอย่างปลิวลิ่วล่องจนหมองไหม้
ทัศนคติปริแยกผิดแผกไป
รสนิยมข่มใจยามใกล้เคียง 

ยามอยู่ใกล้ไร้สุขมันทุกข์หนัก
จึ่งประจักษ์รักข้าไม่น่าเสี่ยง
กับคนไกลใจมั่นฝันร่วมเตียง
จึงรู้ว่าลำเอียง..รักเพียงเธอ 

“ไพร พนาวัลย์”
 

 

ฉันรักเธอมั่นแม่นแน่นดวงจิต
แต่เธอคิดสงสารเท่านั้นเหรอ...?
เยื่อใยยางลางเลือนเหมือนพร่าเบลอ
เพราะมีเธอเพียงตัว...ไร้หัวใจ...

ความสงสารเก็บคืนอย่าฝืนต่อ
ฉันหม่นท้อทรมาน ...มานรู้ไหม
ทราบข่าวจริงยิ่งช้ำจำต้องไป
ขอลาไกล...ให้เธอคืน...ชื่นเขาครอง

 

ก้อย