สิ่งที่เหลือคืออะไรในตัวตน
ทอดตาจ้องมองดูหมู่บ้านกว้าง
สุดเส้นทางรถแล่นแสนสับสน
ร้านค้าขายจ่ายจับนับผู้คน
เริ่มเช้าจนถึงค่ำย่ำเลยวัน
มีเสาธงตรงเด่นเป็นสง่า
เรียนวิชาสนุกแสนสุขสันต์
ดังพ่อลูกผูกมิตรจิตสัมพันธ์
สถาบันเรียนรู้ครูนักเรียน
วัดงามแก้วแวววาวราวกับสรวง
ชนทั้งปวงจิตพร้อมน้อมนบเศียร
เช้าตักบาตรหยาดน้ำค่ำจุดเทียน
วนขวาเวียนวิหารกรานบูชา
มะม่วงต่ำลำไยปลูกในสวน
วัวไถพรวนนกบินไก่กินหญ้า
ก้มเงยก้มลมเพยเอ๋ยชาวนา
แสงแดดจ้าบวงบนขอฝนลง
เมื่อสังคมชมชอบพินอบพัฒน์
ทุนวิบัติคุกคามตามประสงค์
ละบวรจรจากดากดอนดง
ลืมเผ่าพงศ์สู่ฐานวิมานเทียม
ยกมือป้องมองดูหูตาพร่า
ทั่วบ้านนาอัดแอเคยแปรเปี่ยม
กลับอ้างว้างร้างไกลไร้ขวัญเรียม
เหลือยายเนียมเฝ้าเถียงเพียงเดียวดาย
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
