[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

ผังของโคลงสี่สุภาพ  เอก ๗ โท ๔


๐๐๐๐่๐้    ๐๐(๐๐)
๐๐่๐๐๐    ๐่๐้
๐๐๐่๐๐    ๐๐่(๐๐)
๐๐่๐๐๐้    ๐่๐้๐๐



นี่คือผังของโคลงสี่สุภาพที่ตำราบังคับว่า  ตรงตำแหน่งทั้ง ๗ (ที่เน้นสีแดง)นั้น
ให้ใช้รูปวรรณยุกต์เอก(ไม้เอก) โดยไม่บังคับว่าจะเป็นพยัญชนะ เสียงสูง เสียงต่ำ หรือเสียงกลาง ใช้ได้หมด
หรือถ้าหาคำที่มีรูปวรรณยุกต์เอกไม่ได้ อนุโลมให้ใช้คำที่เป็นคำตาย คือคำที่สะกดด้วยพยัญชนะ แม่ กก แม่กด เแม่ กบ
และคำทีเป็นสระเสียงสั้นที่เป็นรัสสะ  เช่น อะอิอุ ได้
ห้ามใช้รูปวรรณยุกต์อื่นๆ เช่น  ไม้โท ไม้ตรี ไม้จัตวาในตำแหน่งดังกล่าว
(ยกเว้นในบาทแรกคำที่ ๔-๕  ให้ใช้เอกโท สลับตำแหน่งกันได้  แต่ไม่ใคร่นิยมใช้นัก)

ส่วนตำแหน่งที่เน้นสีฟ้านั้นคือตำแหน่งที่บังคับรูปวรรณยุกต์ โท(ไม้โท) โดยไม่บังคับว่าพยัญชนะต้นเสียงจะเป็นพยัญชนะเสียงใด
ห้ามใช้รูปวรรณยุกต์อื่น เช่นไม้เอก ไม้ตรี ไม้จัดวา และคำตาย เสียงสูงเสียงต่ำ เสียงสามัญแทนในตำแหน่งดังกล่าว
(ยกเว้นในบาทแรกคำที่ ๔-๕  ให้ใช้เอกโท สลับตำแหน่งกันได้  แต่ไม่ใคร่นิยมใช้นัก)

ตำแหน่งอื่นๆ(ภายในวงเล็บ) คือตำแหน่งที่ให้เติมคำสร้อยลงไปได้ในกรณีที่เนื้อความยังไม่ครบ
โดยคำสร้อย  ให้ใส่ได้ในบาทที่ ๑ กับบาทที่ ๓ เท่านั้น  และควรเว้นสร้อยเจตนัง(การใส่สร้อยตามใจชอบโดยไม่มีอยู่ในตำรา)

ความจริงยังมีรายละเอียดปลีกย่อยอยู่อีกนิดหน่อย แต่ในที่นี้ต้องการกล่าวถึงเรื่องเอก ๗ โท ๔  เท่านั้น