[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[choy]

(อ้างถึง)

ไม่อยากกลับท่าพระจันทร์

ท่าพระจันทร์ท่านี้มีความหลัง
เคยหลบนั่ง “ร้านจั๊ว” กับเหล่าสหาย
อยู่ติดท่า, ลมเย็น-ลุกนั่งสบาย
กับข้าวขายกับแกล้มสุรามี

เมื่อก่อนนั้นฝากท้องมื้อเที่ยงไว้
กะเพราไก่ยอดฮิตของที่นี่
เรียกเมนู “สิ้นคิด” คุ้นปากดี
ใช่ขี้ตู่, ซั้วซี้-มีตำนาน

พอบ่ายคล้อยใกล้ค่ำแดดทอร่ม
เปรี้ยวปากขมชวนกันเลือกรวงร้าน
ก็ไม่ไกลละแวกท่าพระจันทร์
“จั๊ว” ยืนพื้น,  “กิ้ว” นั้น-สำรองจร

ใกล้สิ้นเดือนไส้แห้งแรงเรี่ยวหมด
แสนรันทดเดินไกลท่าพระก่อน
ร้านยาดองข้างตึกศิลปากร
พอได้ถอนหายเพลียยามทรัพย์จาง

ท่าพระจันทร์วังหลังสนามหลวงใหญ่
เคยอุ่นไอถิ่นโดมนกยูงหาง
ใช้ชีวิตโหยหาโบกปีกกาง
เทียวถามทาง, อิสรา-แห่งพิราบ

ในวันนี้เงียบเหงาท่าพระจันทร์
ร้าน “จั๊ว” นั้น, หายไป-ไม่รู้ทราบ
ท่าเรือใหม่เขารื้อจนเตียนราบ
ไม่อยากกลับอีกแล้วท่าพระจันทร์ฯ

**ร้านจั๊ว เป็นร้านอาหารตามสั่งและร้านเหล้าตั้งอยู่ในตัวท่าข้ามฟากท่าพระจันทร์ตรงมุมสุดติดกำแพงมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ บรรยากาศดีมาก เห็นเจ้าพระยาสวย โดยเฉพาะตอนอาทิตย์โผล้เพล้ใกล้อัสดง
**ร้านกิ้วต้องเดินลึกเข้าไปหน่อยทะลุออกวัดมหาธาตุฯ ด้านหนึ่ง และทะลุไปท่าเรือฝั่งเจ้าพระยาอีกด้านหนึ่งได้

สนอง เสาทอง
3 มิถุนายน 56

ท่าพระจันทร์ วันนี้ ไม่มีแล้ว
ไร้วี่แวว ร้านจั๊ว ยั่วความฝัน
เหลือแต่ร้าน กิ้วเก่าการณ์ มานานวัน
ข้าวโพดมัน มั่นทอด ยอดไปเลย

อีกห้าเดือน เยือนมา ตุลาคม
โศกระทม ขมปาก ไม่อยากเอ่ย
อิสรา พิราบแดง แข่งชมเชย
ผู้เปิดเผย อิสร อธิปไตย

บทคอยเธอ เพ้อหา กล่าวมานี้
ไม่เคยมี ส่วนรู้เห็น เป็นไฉน
ด้วยบทเพลง บรรเลงอ้อน กลอนพาไป
อย่าถามไถ่ เรื่องได ไม่รู้เลย

ชลนา  ทิชากร

http://www.youtube.com/watch?v=sr31Hye28SQ

(อ้างถึง)

รำลึกความหลังที่ท่าพระจันทร์

กินของขมหนึ่งนั้นชมสาวสวย
ทบพร้อมด้วยชอบเล่าเท้าความหลัง
ทั้งสามนี้ท่านว่าโปรดระวัง
ฟันธงปัง, หนุ่ม (เหลือ) น้อย-มากข้างชรา

อันพระจันทร์ท่านี้มีเรื่องเล่า
ย้อนความหลังครั้งเก่าขุดฝันพร่า
ปีสองเจ็ดเด็กน้อยจรบ้านมา
หวังเฟื่องฟุ้งก้าวหน้าวิชาเรียน

เฝ้าพากเพียรพร่ำท่องบทกฎหมาย
หากหัวใจรั้นดื้อเสพสื่อเขียน
ครั้นล่วงผ่านเนิ่นวารกาลจำเนียร
เลยพาลเพี้ยนทำงานพิภพบรรณ

จึงช่องช่ำย่านถิ่นยิ่งร้านเหล้า
“จั๊ว” กับ “กิ้ว” บ่อยเข้าเฮสุขสันต์
ส่วน “มิ่งหลี” ด้านหน้าติดพระลาน
เด็กศิลปากรตั้งฐานสำราญเมา

อีกร้านหนึ่งท่าเตียนเฝ้ารำลึก
นึกนึกนึก, ไม่ออก-ชื่อร้านเหล้า
แพ้สังขาร “พ่ายชรา” แท้แล้วเรา
คิดแล้วเศร้า “เบื่อแก่” อายุเกิน

ทั้งหน้าตาผมเผ้ายังเยาว์หนุ่ม
แต่ที่กลุ้มความจำมันขัดเขิน
ลุกนอนนั่งหรือแต่กระทั่งเดิน
เหน็บชาเชิญเต็มองค์ทั่วสรรพางค์

อย่างจั่วบอกต้นบทนั่นละแท้
ใครพล่ามแต่สามเรื่องไม่เลิกร้าง
ท่านว่าหนุ่มเหลือน้อยแก่มากจัง
ขอเอวังด้วยประการฉะนี้แลฯ


**พอเห็นกระทู้มีเนื้อหาเกี่ยวกับ “ท่าพระจันทร์” พอดีจี้จุดเพราะมีความหลังที่นั่นมากมาย เล่า 3 วันและอีก 50 ปีข้างหน้าไม่มีหมด แต่ก็เลือนๆ ไปเยอะทั้ง “วีรเวร” และ “วีรกรรม” ทำไว้ครบ

สนอง เสาทอง
3 มิถุนายน 2556